Birtingur - 01.01.1964, Qupperneq 125

hið virta þjóðskáld sem finnur svo sterkt til
ábyrgðar sinnar, binzt engum, frjáls maður,
heiðarlegur og hreinlyndur. Treginn dýpkar.
Hann skrifaði nokkur leikrit og langfrægast
Gullna hliðið. Og svo var skáldsagan um flæk-
inginn Sölva Helgason sem kallaði sig Sólon
Islandus, um hinn gæfusnauða farandmann
sem átti brotasilfur snilldar sem féll verðlaust
niður á ólánstímum hungurs og kúgunar og
eymdar. En Davíð tók upp hanzkann fyrir
þennan fordæmda útigangsmann sem hafði
fengið þann vitnisburð hjá Bólu-Hjálmari að:
gæfuleysið féll að síðum.
I Svörtum fjöðrum talaði Davíð fyrir hrafninn
og sagði:
í kuflinum svarta hann krunka má
unz krummahjartað brestur
krummahjartað kvalið af löngun brestur.
Hvarvetna í ljóðum Davíðs kemur samúð
hans fram með þeim sem hefur verið útskúfað
og eru forsmáðir. Ljóð hans bera honum það
vitni sem vinir hans hafa líka orðið sammála
um: að Davíð var drengur góður en þau orð
voru stór á íslandi og verða vonandi áfram.
(Flutt í Hagaskóla á útfarardegi Davíðs Stefánssonar 9.
marz 1964.)
birtingur
121