Birtingur - 01.01.1964, Qupperneq 136

LÍKIÐ: Stcfnur já, það er nú svo. Stefnur eru vitaskuld
ágætar — ef þær eru nógu margar, til dæmis hundrað og
þrjátíu ... eða bara ein, ein stefna. En tvær eða þrjár
stórar og gagnstæðar stefnur — það 1/zt mór ekki á.
Síðan þið gerðuð þessa sprengju ykkar — hvað heitir
hún nú aftur? — þá cru svoleiðis stcfnur alveg stórháska-
legar að mínu viti.
Siðameistara svelgist á; hann hóstar.
FRÉTTAMAÐUR (í uppnámi): Góðir hlustendur, ég vil ..
LÍKIÐ (grfpur fram /): Ef það væri til dæmis bara ein
stefna í heiminum — það væri allt í fínu lagi ... hún
mætti vera eins stór og hún gæti, og ég skyldi meira
að segja öskra fyrir hana hér í kirkjtigarðinum ef hún
vildi. En þessu er nú ekki aldeilis að heilsa. Einu sinni
var sagt: verði réttlætið, þó heimurinn farist. Ef svo
bæri til, þá mundi ég segja: verði ranglætið, svo heim-
urinn standi. Þegar búið væri að sprengja hnöttinn,
lfttu á, þá hefði réttlætið svo anzi takmarkaða þýðingu
eftir það. Nei, það sem skiptir máli f svipinn er að
rækta kartöflur — það er sko stefna, sem matur er í.
SIÐAMEISTARI: Ber þetta ekki einfaldlega svo að skilja,
að þú sért genginn hinni stcfnunni á hönd?
LÍKIB: Sko, þarna skýtur þá gamli hugsunarhátturinn
ykkar enn upp kollinum. Nei, ég er það ekki.
SIÐAMEISTARI: Ég finn þó ekki betur en hér hafi
fyrst og fremst andað köldu í garð okkar stefnu.
I.ÍKIÐ: Ef svo væri — sem ekki er — þá kæmi það til af
því, að það er ég sem er að tala við ykkur. Ég vona
einhver annar rísi þá upp til að tala við hina — því
oft var þörf, en nú er nauðsyn ... ef mér skjátlast ekki.
SIÐAMEISTARI: Umræðunni er lokið af minni hálfu.
Þjóðin kveður hetju sína ... (lágt) hvað svo sem þú
segir.
LfKIÐ: Ekki hetju sína, segðu það ekki. Ég afsala mér
vegtyllunni — og tilheyrandi legstað. Sko, ég er ekki
með á nótunum. Mín stefna er sú ein að fara rétt með
lágar tölur — og held henni reyndar stíft fram ... 38
plús 27 eru 65. Síður en svo frumleg stefna, cn ætti
heldur ekki að þurfa að kosta mikið blóð héðan af .. .
ekkert stríð út af því, hvorki kalt né heitt — enginn
felldur fyrir það.
SIÐAMEISTARI: Passaðu kollinn á þér, þjóðhetja. Lokið
er að koma.
LÍKIÐ: Reyndar hefur mig lengi langað til að koma mér
upp annarri stefnu í viðbót — bara einhverri agnar-
lítilli smástefnu ... svo fíngerðri og veikbyggðri, að hún
væri alls ekki til skiptanna. Ég held það væri anzi
skemmtilegt, ef hver maður ætti sér svoleiðis stefnu
alveg út af fyrir sig.
TANNLÆKNIR: Má ekki vera að þessu hangsi lengur. Á
að fara að draga tennur með stóru jaxlatönginni minni.
(Fjær) Deyfi aldrei.
KIRKJUGARBSSTJÓRI: Lokið á, hvað sem tautar og
raular!
LÍKIÐ: Augnablik — ég ætlaði að minna ykkur á að
rækta nú endilega meiri kartöflur, og borða þær sfðan f
ró og næði ... ekki þennan sffellda asa. Þetta er ekkert
holdafar á ykkur — að ekki sé nú talað um sjálfan mig,
lifandi dæmi um það hvað stórar stefnur geta verið
óhugnanlega megrandi. Þvf er alveg öfugt farið mcð
kartöflurnar ... það gera kolvetnin í þeim. Bless upp
á það.
FRÉTTAMAÐUR: Nú hallast þjóðhetjan afturábak og
hverfur sjónum. (Dynkur) Þeir fclla lokið á kistuna.
Kirkjugarðsstjórinn tekur til að skrúfa.
SIÐAMEISTARI: Þarflaust að skrúfa svona geysifast,
kirkjugarðsstjóri. Við erum komnir í óskaplcgt tíma-
hrak.
KIRKJUGARÐSSTJÓRI (hnykkir á): Ég skrúfa mínar
skrúfur í botn.
FRÉTTAMAÐUR: Nú hefur sólin aftur brotizt fram úr
skýjunum og baðar alla viðstadda hlýjum geislum sín-
132
BIRTINGUR