Vera - 01.10.2002, Síða 23

Að sumu leyti er klámvæðingin mjög
sorgleg og leiðinleg. Ég leik mér mjög lít-
ið á Internetinu en fólk segir mér að það
sé sama hvaða leitarorði sé slegið inn þá
fylgi alltaf einhver klámsíða með. Bláar
myndir hafa getað kveikt í mér í 120 sek-
úndur, svo hættir það að hafa áhrif. I dag
er þetta orðið mun opinskárra, ýktara og
grófara. Samt finnst mér alltaf best að
skoða Playboy þegar óg ætla að skoða
klámblöð því þar er hulin nekt.
I unglingamenningunni er þessi kjöt-
kúltúr mjög sýnilegur. Unglingarnir eru
kannski verstir í þessu, strákar horfa nú
bara á stærð brjósta, mjaðma og rass á 14
og 15 ára stelpum. Stelpur eru málaðar
og klæddar eins og litlar gleðikonur. Eg
hef alltaf haft gaman að þessum öfgum,
þegar fólk kemur inn á svæðið og verður
svo öfgafullt, eins og það sé til sölu. Mór
finnst þetta mjög ágengt, sórstaklega
þessi mikla áhersla á brjóst. I Afríku eru
brjóst t.d. ekki álitin kyntákn. Þessar
brjóstapælingar og að vera í flegnu að
ofan höfðar ekki til mín.
Ég held að það sé nauðsynlegt að fólk
fari að íhuga hvað hafi forgang í lífinu.
Það eru allir að leita að sínurn Rómeó
eða Júlíu. Svo fer íólk í samband en það
er alltaf þessi undirtónn í sambandinu
hvort þetta sé nú einmitt það sem maður
er að leita að. Er hann minn félagi og sú
kynvera sem ég þarf, vinurinn sem ég
þarf? Er hann viðræðuhæfur o.s.frv. Þetta
hef óg reynt að finna í einni og sömu
konunni. Við erum öll að leita og ég held
að við getum ekki fundið allt í einu. Hins
vegar held ég að það að vera hamingju-
samur að eilífu sé bara eins og að vera
dauður.
Arnar: Mór finnst skrítið að konur hugi
ekki að þessum málefnum í jafnréttisbar-
áttunni eins og öðru. Alll þetta með fleg-
ið, að sýna kjöt og allt það. Mér finnst
rnjög skrítið að fólk kippi sér ekki meira
upp við þetta. Það er rnjög ólíklegt að þú
hittir strák á mínum afdri sem fyndist
þetta of langt gengið, flestir taka þessu
sem sjálfsögðum hlut, t.d. að stelpur séu
í rosa hælaháum skóm þegar það er
drulfukaft úti en við í kuldaskóm. Ég
skil ekki hvað fær stelpur til að gera
þetta. Ég myndi aldrei gera það. Mað-
ur pælir ekkert í því hvort þetta sé
eitthvað kúl. Ef það er kalt úti þá
klæðir maður sig samkvæmt því.
Ég hef einmitt spurt stelpur útí
þetta og þær hafa aldrei sagt neitt
annað en að þeim finnist þetta bara
þægilegt. Ég á dálítið erfitt með að
trúa því. Ég hef rosalega oft pælt í
þessu. Við búum í mjög köldu landi
og skil ekki að það só hægt að klæða
sig svona ifla til þess eins að vera
áberandi. Ég veit ekki hvort það sé
þess virði.
Við fórum í bókabúð, ég og vinur
minn um daginn, og skoðuðum yfir
tuttugu og tvö tímarit til að at-
huga hvað væri mikið talað um
kynlíf í þeim. Af tuttugu og
tveimur blöðum var rætt um
kynlíf í sautján þeirra. Þar var
meira verið að búa til lausnir á
vandamálum sem eru ekki til.
Fólk fer frá því sem skiptir máli
og fer að hugsa um eitthvað annað, t.d. þessa útlistdýrkun
sem á sér stað. Að fólk þurfi að vera með fullkomið útlit sem
kemur í veg fyrir annað sem skiptir meira máli í samskiptum
fófks. Því er ekki hægt að neita að fólk er ótrúlega fordóma-
fullt gagnvart útliti. Það tekur innan við tíu sekúndur að gera
upp við sig hvort því líki við viðkomandi eða ekki. Eins og
vinkona mín sagði - ef við værum öll blind myndum við
kannski dæma fólk eftir réttum stöðlum. Menn eru komnir
með einhvern einn ramma um það hvernig konur eigi að vera
og engin kona passar inní það norm. Þetta er orðið svo inn-
byggt í menningu okkar. Við erum búin að horfa svo mikið á
sjónvarp að við setjum ósjálfrátt þessar kröfur og föttum ekki
livað við erum að gera. Þetta eru óraunhæfar kröfur.
Dagbjört: Hvað finnst ykkur
um samskipti kynjanna og þá
sérstaklega málefni er varða
kynlíf? Er jafnrétti á því sviði?
Björn: Mér finnst Beðmál í borginni einmitt dæmigerður þátt-
ur þar sem þær eru allar rosalega flottar, fallegar og frábærar
en öll serían geislar af innihaldsleysi. Þær konur sem ég
þekki hafa oftast reynt að setja hlutina inn í svona ramma.
Konur halda að svona eigi lífið að vera, að maður eigi að vera
svona. En stundum áttar maður sig á því í miðju ferli að
manni líður ekki alveg þannig. Maður hefur vissar hugmynd-
ir um það hvernig lífið á að vera og þá fer þetta tvennt ekki al-
veg saman.
Jafnréttisbaráttan er mjög mikilvægur þáttur í því ferli að
kynin geti lifað saman í sátt og samlyndi. Eitt af lykilorðum í
þessari umræðu er margbreytileiki; að vera tilbúin að með-
taka fólk á ólíkum grunni og á ólíkum forsendum. Kvennabar-
áttan hefur óneitanlega haft áhrif á alla, konur jafnt og karla. í
dag eru kynin að mörgu leyti að leita eftir hinu sama; ham-
ingjunni. Að fólk hafi svigrúm til að vera einstaklingar í þess-
ari eilífu baráttu er jafn mikilvægt í dag og það var fyrir rúm-
um þrjátíu árum.