Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1950, Síða 70

52
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÆLAGS ÍSLENDINGA
“Vorblær” og “Fyrir dag”, eru með
léttari og ljóðrænni blæ. Gegnir sama
máli um liin einlægu og hugjnekku per-
sónuleg kvæði hans eins og “Vöggu-
ljóð” og “Ljósálfurinn minn”, um dótt-
ur skáldsins, og jrá ekki síður um hið
léttstíga vorkvæði lrans “Nú er sóley í
varpanum heima”, jiar sem ættjarðar-
ást hans klæðist yndislegum búningi.
I sumum náttúrulýsingum hans, svo
sem “Hafrænu”, er undirstraumur
djúprar íhygli. Sá strengur alvörunn-
ar hljómar eðlilega sterkast í hinum
fjölmörgu erfiljóðum lians um íslenzka
vini og menningarfrömuði beggja meg-
in hafsins, er liann söng úr hlaði með
innileik og mælsku. Andleg ljóð hans og
sálmar, frumkveðin og jrýdd, bera vitni
sterkri trúarkennd hans, óbilandi trú-
artrausti, og brennandi áhuga hans á
málum kirkjunnar og kristninnar. Þjóð-
félagsádeilan í sumum kvæðum hans,
einkum lausvísum, hittir oft vel í rnark
og lýsir umbótahug hans.
Auk allmargra sálma, sneri hann á
íslenzku fjölda kvæða annars efnis;
meðal helztu jjýðinga lians eru hið
rnikla kvæði “Thanatopsis” eftir W. C.
Bryant og “Óríana” eftir Tennyson.
Eru Jjær þýðingar bæði nákvæmar og
liprar, sérstaklega hin síðarnefnda, en
Jrar reynir rnjög á bragfimi þýðandans.
Þýðingar séra Jónasar í heild sinni eru
glöggur vottur þess, hve handgenginn
hann var enskum og amerískum bók-
menntum, ekki síst höfuðskáldum síð-
ustu aldar.
10. Sigurður Júlíus Jóhannesson
læknir var fæddur að Læk í ölfusi 9.
jan. 1868, en ólst upp að Svarfhóli í
Stafholtstungum. Hann útskrifaðist af
Lærða skólanum í Reykjavík 1897, en
fluttist til Vesturheims 1899. Braust
með miklum dugnaði í framhaldsnámi
og lauk læknaprófi í Chicago 1907.
Hefir síðan löngum stundað læknis-
störf og verið búsettur í Winnipeg
síðustu 30 árin. Auk þess liefir hann
tekið margháttaðan jrátt í vestur-ís-
lenzkum félagssmálum og fengist mik-
ið við blaðamennsku og önnur rit-
störf.
Áður en hann fór af Islandi hafði
hann verið aðalstofnandi og fyrsti rit-
stjóri barnablaðsins Æskan og rit-
stjóri Dagskrár (1898-99), en vestan
hafs liefir hann verið ritstjóri Jressara
blaða: Dagskrár II. (1901-03), Lögbergs
(1914-17) og Voraldar (1918-21). Léttur
og lifandi stíll hans hefir notið sín á-
gætlega í blaðamennskunni, og alstað-
ar í blaðagreinum hans eru frelsisást
hans, hugsjóna- og mannást, ljósu letri
skráðar, samhliða róttækum þjóðfélags-
skoðunum hans og brennandi urnbóta-
áhuga.
Skerfur hans til íslenzkra æskulýðs-
bókmennta hefir verið sérstaklega mik-
ilvægur. í bæði Lögbergi og Voröld
hafði hann sérstaka unglingadeild, er
hann sarndi að miklu leyti sjálfur i
bundnu máli og óbundnu; einnig var
hann ritstjóri barnablaðsins Baldurs-
brá (1934-40), sem Þjóðræknisfélagið
gaf út, og vinsælt varð í liöndum hans.
Lætur honum einnig framúrskarandi
vel að rita við hæfi barna og unglinga,
bæði um efnisval og meðferð þess.
Barnasögur lians, sem upphaflega
komu út í Æskunni, voru prentaðar i
bókarformi í Reykjavík 1930, og sarna
ár kom út safn fimmtíu barna- og ungl'
ingaljóða hans.
Mörg af eldri kvæðurn Sigurðar voru
ort á Islandi og eru í fyrstu kvæðabók
hans, Sögur og kvæði (Winnipeg, 1900-
03). Þar eru vel ort og tilfinningarík