Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1950, Síða 132

114
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
verklega sviði. Þeir menn og þær konur
sem alla ævi sína hafa fundið ánægju
í því að auðga anda sinn með alls
konar listiðju geta ekki sagt eins og
Sinclair Lewis lætur ‘Babbit’ segja í
sögunni með því sama nafni: “Eg hefi
eiginlega aldrei alla mína ævi gert neitt
sem eg hefi haft löngun til að gera”.
Og óneitanlega hafa þeir með starfi
sínu auðgað einnig samtíð sína og upp-
fyllt með því að minnsta kosti að
nokkru leyti tilgang tilverunnar.
BÆKUR
Richard Bcck:
History of Icelandic
Poets, 1800 - 1940
Þessi ljóðskáldasaga íslenskra bókmenta,
sem kom út á vegum Cornell háskólans á árinu
1950, er systir bókarinnar um Icelandic Prose
Writers, sem áður liafði komið út frá sömu
pressu eftir jafnaldra Ríkarðar og embættis-
bióður, St. Einarsson. — Svo margt gott og
verðskiddað hefir verið sagt um þessa bók nú
þegar, að það væri að bera í bakkafullan læk-
inn að bæta miklu við það. Bókin er skrifuð
af mikilli þekkingu og skilningi; og starfsgleði
höfundarins skín svo að segja í hverri línu.
Einhver hefir sagt, að dr. Beck hrósaði öllum.
sem hann skrifaði um. Náttúrlega er það nú
ekki satt, því hann bendir líka á það, sem
miður fer. En þó svo hefði verið, þá er það á-
valt betra og gagnlegra, að sýna betri hlið-
ina, því þegar öllu er á botninn hvolft, þá er
hver maður jafnan metinn eftir því besta,
sem eftir liann liggur, en ekki hinu lakasta.
Vingjarnleg aðfinsla getur að vísu orðið byrj-
endum að iiði, en hinir dauðtt hafa sinn dóm
með sér, og taka sér ekki fram. Svo er enn
annað; þessar bókmentasögubækur eru báðav
skrifaðar fyrir þá, sem lítið eða ekkert þekkja
til íslenskra bókmenta, en eiga það fremur í
vonunt. Það yrði því lítt til uppörvunar, ef
minna væri úr flestu gert og kaldrænni gagn
rýni beitt. — Ekki getur hjá því farið, að kunn-
ugir sakni einhverra úr hópi skáldanna, þar
sem óneitanlega verður að fara fljótt yfir sögu,
en vanalega eru það menn, sem líka hafa
skrifað eitthvað i lausu máli og eru nefndir í
bók Stefáns; svo er t. d. um Guðm. Magnús-
son (Jón Trausta). Af skáldkonunum sakna eg
helst Guðfinnu Þorsteinsdóttur sem yrkir
undir kenninafninti Erla. Eftir hana hafa kom-
ið út a.m.k. tvær kvæðabækur. Hún stendur
áreiðanlega ekki að baki Guðfinnu frá Hömr-
um eða Margréti Jónsdóttur, sem báðar eru
taldar. Guðmundur Finnbogason, sem reynd-
ar var stundum misvitur á ljóðagjörð, komst
svo að orði um Erlu, að eftir hana lægi, e. t.
v tvö bestu kvæði, sem nokkur íslensk kona
hefði ort.
Aftast í bókinni er kafli um Vestur-fslend-
inga, og er hann að tiltölu fyllri en aðalbók-
in, þótt fráleitt sé, að hægt væri að telja alla.
Saknar maður ýmsra nafna, og þó ekki síst
höfundarins sjálfs, sem yrkir fögur lýrísk ljóð,
íhugul og persónulegs eðlis. Eftir hann hefir
komið út bókin Ljóðmál, meðal annars; og
síðan vitanlega margt ágætra kvæða.
Fyrir tveimur árum, þar sem eg mintist á
bók Stefáns um prósa-höfundana, sló eg fram
þeirri ósk, að gott væri að geta eignast svona
bók á íslensku. Þetta rættist að nokkru leyti
fyi en eg bjóst við. Fyrir einstaka velvild
þessara manna til Tímaritsins hafa þeir nú
báðir þýtt og endursamið kaflana um Vestur-
fslendinga, sem sjá má hér framar í ritinu.
Fýrir beiðni ritstj. færðu þeir söguna niðtu'
til ársins 1950, og gjörðu hana með því að 75
ára bókmentasögu okkar.
★
í tilefni af framan nefndri bók sendi skáldið
Þ. Þ. Þorsteinsson bókarhöfundi eftirfylgjandi
stöku:
Hlýr þinn vakir andi yfir
allri vorri fórn til Braga.
Skáldatal þitt lipra lifir
lofi þjóðar íslands daga.
Richard Bcck:
Ættland og erfðir
Fyrri hluti þessarar bókar eru samkomu er-