Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1950, Side 138

120
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
í deildura þar, en eg veit, að tilraun var gerð
i Selkirk í haust sem leið til að koma á fót
líkri kenslu og þar hafði verið árið áður. f
þvf tilefni var samkoma haldin þar og flutti
séra Valdimar J. Eylands, fyrv. forseti félags-
ins, erindi um ísland og ferð sína þangað og
dvöl þar, og sýndi einnig hreyfimyndir. Til-
raun hefir líka verið gerð á Gimli til að halda
uppi íslenzku kenslu, og svo hér i Winnipeg.
1 Riverton hefir verið starfrækt “study group”.
scm mætti teljast undir þessum lið, þó að
eldra fóik hafi þar aðallega tekið þátt í starfi
þess hóps í stað unglinga. En starfið hefir
borið góðan árangur cins og skýrsla, sem
seinna verður borin hér inn á þing, sýnir.
í Winnipeg s. 1. vor var skólinn undir stjórn
Miss Salóme Halldórsson og hélt skólinn loka-
samkomu í Fyrstu Sambandskirkju, 30. apríl,
sem ágætur rómur var gerður að. Miss Hall-
dórsson vlidi losna úr skólastjórnastöðunni í
haust og tók Mrs. Ingibjörg Jónsson við af
henni, en Miss Halldórsson er enn einn kenn-
aranna. Skólinn hefir verið starfræktur í
Fyrstu lútersku kirkju í haust og vetur. Kenn-
arar við hann eru: Mrs. Ragnhildur Guttorms-
son; Miss Stefanía Eyford og Mrs. Helen Guð-
laugsson. Lítil stúlka, Miss Ruth Horn, spilar
undir við söngæfingar skólabarnanna. Eg má
ekki láta tækifærið sleppa að auglýsa þakklæti
mitt og nefndarinnar fyrir hina ágætu starf-
semi þessara kennara í skólanum. Það eru þeir,
meðal annara, sem eg á við, þegar eg segi að
það er mörgum ágætum mönnum og konum
að þakka, að ncfndin hefir gétað leyst það
starf af hendi, sem hún hefir getað gert á
þessu liðna ári. Án þeirrar hjálpar væri starf-
semin margsinnis minni og fátæklegri.
I sambandi við skólann ber einnig að minn
ast gjafar frá Birni ólafi Pálssyni, sem var hér
í Wpg., um tíma, er hann stundaði nám við
kennaraskólann. Hann tók þátt x kennara-
starfsemi f íslenzku skólunum. Hann sendi
heiman frá fslandi tvo árganga af barnarit-
inu “Vorið”, fjögur eintök af hverjum árgangi,
til notkunar í skólanum hér í Winnipeg. Fé-
lagið er honum þakklátt fyrir þessa ágætu
gjöf, og kennararnir með. Þeir hafa tilkynt
nefndinni, að þetta rit geti orðið skólanum að
ágætum notum. Með slíka hjálp og stuðning,
sem vér njótum í skóla vorum, ætti cnginn
vandi að veia að starfrækja skólakenslu, enda
hefir það enginn vandi verið, nema e. t. v.
hvað vér vildttm að fleiri börn sæktu skólann
en raun er á. En hvort sem þau eru mörg eða
fá, þá er verið að vinna þarft verk og lofsam-
lcgt, sem verður talið oss til ágætis.
Frá skólamáluin er eðlilegt spor til út-
breiðslumálanna, og í þeim efnum hefði meira
mátt komast í framkvæmd en reyndist. En
samt höfum vér ekki Iegið í algjörðu aðgerðar-
lcysi í því sambandi. Og hér aftur, hafa nokkr-
ir góðir menn orðið okkur að liði. Meðal
þeirra má telja séra Valdimar J. Eylands og
Dr. Richaid Beck—auk annara.
í máímánuði í fyrravor var samkoma hald-
in af deildinni “Brúin”, Selkirk, og kom eg
þangað og flutti örfá orð, sem kveðju frá
Þjóðræknisfélaginu, og sýndi hreyfimyndir.
Og aftur í haust í septembermánuði, var sam-
koma haldin í Selkirk, eins og búið er að
minnast á, og fór þá séra Valdimar J. Eylands
þangað með myndir og ræðu.
Eg kom fram á íslendingadagshátíðum á
Hnausum í júní, og á Gimli í ágúst og flutti
kxeðjur fyrir hönd Þjóðræknisfélagsins á báð-
um stöðum.
Fimtánda júlí í sumar sem, leið, var haldið
upp á fimtíu ára afmæli Brown bygðar og eft-
ir beiðni bygðarmanna var eg þar viðstaddur
og talaði fyrir hönd Þjóðræknisfélagsins og
ftutti kveðjuorð. Hátíðahaldið var hið ágæt-
asta í alla staði. Þar voru menn samankomnir
úr bygðinni og aðrir langt að, frumbyggjar og
ættingjar þeirra, sem fyrst settust þar að.
Veður var gott og fólkið glatt, og að lokinni
skemtuninni, sem stóð yfir allan dagirin og
langt fram á nótt, voru allir samdóma um,
að svona ættu bygðaiafmæli að vera.
Seinna um sumarið fór eg ferð norður til
Árborgar og hafði meðferðis Dr. Kristjönu
Ólafsson, séra Halldór E. Johnson og Ragnar
Stefánsson, sem tóku öll þátt í skemtun, sem
deildin “Esja” efndi til. Þar kom einnig fram
Dr. A. H. S. Gillson, forseti Manitobaháskól-
ans. Samkepni fór fram í framsögn meðal
yngri drengja og stúlkna, og flutti forseti há-
skólans erindi. Samkoman var hin bezta og
eiga þjóðræknismenn í Áiborg þakkir skilið
fyrir ágæta frammistöðu í þjóðræknismálum.
Scinna um haustið, 14. sept., fór eg ferð
norður til Riverton og Árborgar með Dr.
Þorkel Jóhannesson og frú Hrefnu í heim-
sókn til Guttorms skálds Guttormssonar, sem