Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1960, Síða 31

SVIPLEIFTUR ÚR SUMARDVÖL Á ÍSLANDI
13
Alburðaríkir dagar
í höfuðborginni
1 Reykjavík er mikið athafna- og
menningarlíf, eins og vænta má og
vera ber um höfuðborg landsins.
Verður það ekki sízt sagt um júní-
mánuð, því að þá halda alls konar
félög þar ársþing sín, og svo var
einnig síðastliðið vor.
Samband íslenzkra berklasjúkl-
inga hélt tólfta ársþing sitt þar í ná-
grenninu (að Vífilsstöðum) snemma
í júní, en sá ágæti fléagsskapur hefir
unnið mikið og merkilegt starf til
útrýmingar berklaveiki á íslandi
og til hjálpar þeim, sem höfðu end-
urheimt heilsu sína, ekki sízt með
stofnun hins frábæra vinnuhælis
Heykjalundar.
En hið sérstaka tilefni þess, að
þingið var að þessu sinni haldið að
Vífilsstöðum var það, að heilsuhælið
þar átti 50 ára afmæli á árinu, er
var hátíðlegt haldið þ. 6. september
í haust. Hefir svo mikið áunnizt í
baráttunni við „hinn hvíta dauða“,
að dánartala berklasjúklinga á ís-
landi hefir lækkað um 98%. Er þar
um að ræða stórkostlega sigurvinn-
mgu, enda dáði landlæknir Dana,
er var í heimsókn á íslandi nýliðið
sumar, það mjög, hvað ísland stend-
ur framarlega í heilbrigðismálum,
úæði á sviði berklavarna og um
heilsuvernd að öðru leyti; barna-
dauði mun t. d. hvergi lægri en þar.
Um svipað leyti hélt Samband ís-
lenzkra barnakennara 16. fulltrúa-
þing sitt í Reykjavík, og voru þar,
meðal annarra viðfangsefna, rædd
launamál kennarastéttarinnar og
kennaraskorturinn á landinu, sem er
að verða alvarlegt vandamál. Kenn-
arastéttin íslenzka, og þeir, sem
vinna að fræðslumálunum þarlend-
is, eiga því hvað það snertir, við
sambærileg vandkvæði að glíma og
við, er á því sviði störfum og um
þau mál fjöllum hér vestan hafsins.
Litlu síðar var sextugasta þing
Stórstúku Góðtemplarareglunnar á
íslandi einnig haldið í Reykjavík,
og voru þar samþykktar margar at-
hyglisverðar tillögur í bindindis-
málunum. Á Stórstúkan sér að baki
eigi aðeins langa sögu og merka,
heldur einnig mikið og mannbæt-
andi starf í þjóðar þágu.
Síðast en langt frá sízt ber þess
að geta, að Prestastefna íslands var
háð í Reykjavík seint í júní, og hafði
hún til meðferðar ýmis aðkallandi
vandamál íslenzkrar kirkju og
prestastéttarinnar. í hinni efnis-
miklu yfirlitsskýrslu sinni við setn-
ingu prestastefunnar minntist Sig-
urbjörn Einarsson biskup sérstak-
lega vinsamlega á ferð sína vestur
um haf, og komst meðal annars svo
að orði: „Þeim megin er áhugi ein-
dreginn á gagnkvæmum, örvandi
samskiptum og kynnum, og þjóð
vor og kirkja eiga þar sterka vinar-
hugi. Hverju handtaki — og þau
voru mörg — fylgdi hjartanleg
kveðja til íslands og ástarjátning til
þess, sem íslenzkt er.“
Mér veittist sú ánægja að koma
á öll þessi þing eða samkomur í
sambandi við þau, er var jafnframt
mjög lærdómsríkt, því að í viðfangs-
efnum þeirra speglaðist íslenzkt
þjóðlíf og menningarleg starfsemi
með ýmsum hætti. Þar voru einnig
mættir fulltrúar úr öllum lands-
hlutum, og því ágætt tækifæri til
að endurnýja gömul kynni og tengj-
ast nýjum vináttuböndum, og til