Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1960, Blaðsíða 42

24 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Að Básum í Grímsey. nyrzta bæ á íslandi. Frá vinstri til hægri: Gísli ólafsson,
Árni Bjarnarson. dr. Richard Beck, séra Pélur Sigurjónsson
og Einar Einarsson (Grímseyingur)
en sauðfé gengur þar nær sjálfala.
Átti maður, satt að segja, dálítið
erfitt með að átta sig á því, að maður
væri staddur norður á heimskauts-
baugi, og norðar þó, er kom á nyrzta
hluta eyjarinnar, en vel er henni
lýst í þessum erindum úr kvæðinu
„Grímsey“ eftir Þórólf Jónasson
(Eimreiðin, maí-ágúst 1960):
„Rís fyrir stafni úr Regin sæ
reifuð í morgun ljóma
Grímseyjar háa, bratta bjarg
bústaður ótal hljóma.
Berast út yfir hafsins hrönn
hljóðöldur þúsund óma
fugla, sem þessa bláa bjargs
byggir hvern stall með sóma.
Fagurgræn uppi á bjargsinss brún
bylgjast í morgun svala
töðugrösin, sem tryggja bezt
tápmikinn búfjársmala,
litfögur blóm við lambahjörð
ljúflingsmál vorsins tala.
En Ishafsbárur við Eyjarfót
og urðina kalda hjala.“
Það var sannarlega líflegt að koma
í Grímsey daginn, sem við vorum
þar, fólk var á kafi í síldar- og fisk-
verkun, því að mikil síld hafði borizt
þar á land, og ágætis þorskafli á alla
báta. Þóttist ég því hafa sótt vel
að, og við félagar, og hlakkaði mér
sjómannshugur í brjósti, með þeim
árangri, að þegar niður á bryggjuna
kom, þar sem síldarverkunin og
fiskaðgerðin stóðu sem hæst, stóðst
ég ekki lengur freistinguna, en fékk
lánaða olíusvuntu og flatningshníf
og flatti nokkra þorska upp á gamla
vísu. En það er með þau handtök
eins og sundtökin, að þau gleymast
ekki. Hitt skal ég ósagt látið, hversu
hlutgengur ég myndi nú reynast í
þessum efnum.
En þrátt fyrir miklar annir tóku
Grímseyingar ágætlega á móti okk-
ur félögum. Snæddum við ljúffeng-
an hádegisverð heima hjá þeim
hjónum Guðmundi Jónssyni og
Steinunni Sigurbjarnardóttur, en
drukkum seinna síðdegiskaffi á
heimili Magnúsar hreppstjóra, og
var þar veitt af sömu rausn, en dá-
lítið tækifæri gafst mér til að ræða
við Magnús niðri á bryggjunni, en