Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Qupperneq 27

TVEIR ÞINGEYINGAR.
25
Sennilega liefir þeim farið líkt sem
görpunum í fornöld, sem eignuð-
ust dvergasmíðarnar, eða þau
vopn, sem bitu lierklæði jafnt sem
bold. Álög fylgdu þeim bröndum,
þau, aS níðingsverk voru með
þeim unnin.
“Honum lig'gja álög á:
eign bans veldur meinum.”
— St. G. St.
En þetta má skýra öðru vísi.—
1 þessum mönnum bjó kraftur,
sem leitaði útrásar. Og sá kraft-
ur tók til böndunum, þar sem eitt-
bvað var í að taka. Fábreytt líf í
sveit gefur lítil skáldskapar efni.
Þá fer svo, að alþýðuskáldið reyn-
ir markliæfni sína á því, að senda
ör þangað, sem snöggur díll er
fyrir — af því það gat ekki á sér
setiS, eða eins og Bólu-Hjálmar
orðar það:
“ . . . Einkum því eg aldrei get
á mér ’kjafti þagað.” —
Þetta stafar af því, að uppsprett-
an, sem öSru nafni beitir skáldæð,
leitar sér framrásar, og fer um
lítilfjörlegt svæði, ef eigi er mik-
iisbáttar umbverfi til staðar.
Og þó getur svo til tekist, að
ein vísa um lieldur lítilsbáttar
efni, getur lifað lengur og vegiS
meira, en beil bók, sem svo er sam-
an sett, að “umbúSirnar eru vætt,
en innibaldið lóð.”
Sigurbjörn Jóliannsson er einn
þeirra alþýðumanna, velgefinna,
umkomulítilla, sem leituðu vestur
um liaf í gæfuleit, ef svo kynni til
að bera, að þar raknaði úr fyrir
þeim eittbvað. Eg ætla að, bann
liafi isótt þangað betra lilutskifti,
en það var, er liann livarf frá. Svo
sagði hann í bréfum sínum heim.
Hann bjóst við, að börn sín
græddu við umskiftin. Svo mæltu
fleiri, er vestur fluttust. Þetta
bugboð er vel túlkað í kvæði St. Gr.
St., þar sem bann segir:
“YiS bafið þeir drejunandi stóðu.
er sól rann að viði í vestrinu látt
í vorkveldsins blárökkur móðu. ”
Sama skáld segir í öðru kvæði:
“MeS sjónunum opnum mig
dreymdi.”
—ef eg man rétt. Þegar svo fell-
ur, gerast dagdraumar og vöku-
draumar. Yesturfarana suma mun
bafa dreymt á þá leiS, að þeir
sjálfir næðu í böm hamingjunnar
vestur á Vínlandsströndum. En
einkum mun þá bafa órað fyrir
því, að börn sín og niSjar mundu
lireppa þar gull og græna skóga.
Þá menn hefir aS vísu dreymt fyr-
ir daglátum. Og munu þeir draum-
ar, sumir, eiga enn eftir að rætast.
Unga kynslóðin sannar eSa ó-
sannar þær vonir, eftir því, hvern-
ig bún hagar sér og drýgir dáð.