Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 37

RISAR OG ENGISPRETTUR
35
víðast hvar annarsstaðar. Hér er
það svo, aS starfsfólld er bannaS
aS veita nokkrnm manni bjálp,
sem .staSiS getnr á fótunum og
sannanlegt er um, aS geti tekiS
hendinni til nokkurs verks. En
nú veit ekki einu sinni nokkur
stofnun í bænum, hvaSa menn af
þjóS vorri líSa neyS, hvaS þá aS
hún sé þess uin komin aS greiSa
fram úr fyrir þeim, sem vitanlegt
er um. Eini vegurinn til þess aS
losa þann smánarblett af oss, aS
láta þaS koma fyrir, aS landar
vorir svelti í næstu húsum viS oss,
er aS kirkjumar slái saman starfi
sínu á þessu sviSi, lialdi vandlega
skýrslu yfir þaS íslenzkt fólk, sem
í þrengslum er statt, og hjálpi því.
Ekki eru nokkur líkindi til þess,
aS standa muni á fé til þessa
verks. FólkiS er ekki tiltölulega
margt, sem mundi þiggja hjálp, en
mennirnir eru margir, sem geta
og vilja bjálpa, ef einhver tekur
aS sér forystuna í málinu. Yæri
þetta gert, meS forsjá og velvild-
arhug til allra, þá mundu kirkj-
urnar meS því kvitta fyrir marg-
ar yfirsjónir. Ef unt væri aS
koma á slíkri sameiginlegri “social
service” nefnd meS ötulustu at-
orkumönnum, sem kirkjurnar eiga
yfir aS ráSa, þá mundi aS öllum
líkindum ekki líSa á löngu, þar til
sú nefnd fyndi köllun hjá sér til
þess aS víkka starfssviS sitt enn
meira. Hér hefir nú veriS haldiS
viS, um nokkurra ára skeiS, hæli
fyrir gamalmenni. ÞaS er fallegt
verk og virSingarvert, og sannar-
lega óskandi, aS eins vel gangi aS
starfrækja þaS liér eftir, eins og
hingaS til. En þaS er alkunna, aS
þaS liæli er ekki nærri nógu stórt til
þess aS taka viS þeim, sem fýstu aS
eiga skjól á einhverjum slíkum
staS, ef þeir héldu aS nokkurt
væri til fyrir þá. ÞaS ætti ekkí
aS vera ofvaxiS þeim kirkjulega
félagsskap, sem nú er í ýmsum
bygSum íslendinga, aS sjá um þaS,
aS hvert gamalmenni, sem ekki á
fjármuni eSa ættingja aS, eigi
einhvern staS vísan, er þaS megi
halla höfSi sínu aS, er kraftarnir
eru gengnir til þurSar.
En þetta atriSi, sem nú hefir
veriS minst á, er ef til vill ekki hiS
mikilvægasta verkefni, sem bíSur
íslenzkrar samvinnu. ÞaS getur
ekki talist mikilsverSast vegna
þess, aS tiltölulega auSvelt er aS
koma því í sæmilegt horf. En
önnur verkefni bíSa, sem örSugri
eru viSfangs, en skifta jafnframt
óumræSilega miklu máli fyrir
íramtíS íslenzkra manna hér í
landi.
SíSastliSiS sumar birtist í öSru
höfuSblaSi Manitoba-fylkis— Free
Press í Winnipeg —• skýrsla yfir
fjölda þeirra unglinga, sem kom-
iS hefSu fyrir unglingarétt fylkis-
ins (Juvenile Court) til dóms fyr-
ir óknytti, misjafnlega alvarlega.
Vafalaust hefir mörgum Islend-
ingum brugSiS í brún, er þaS kom
í ljós, aS vor þjóSflokkur nýtur
þess vafasama heiSurs aS vera í
þessu efni efstur á blaSi allra þjóS-
flokka í fylkinu aS tiltölu viS
fólksmagn.
Nú er þaS vitanlegt, aS margir
unglingar koma fyrir þennan rétt
og eru dæmdir í smásektir fyrir