Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Síða 58

56
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
ÞaÖ er sagt að flestalla drengi
í Bandaríkjunum, dreymi dag-
drauma; um það, að þeir einhvern
tíma flytji í “ Hvítahúsið ”, sem er
bústaður forsetans. Yfir því hvíl-
ir geislabaugur og helgiljómi í
þeirra augum. Margir hafa gert
garðinn frægan; borgin heitir eftir
föður þjóðarinnar (George Wash-
ington er nefndur “faðir” þjóðar-
innar), hann var sá, sem fyrstur
flutti í Hvítalnisið, þótt það væri
þá á öðrum stað.
Forsetaembættið er af mörgum
talið veglegasta, og um leið vanda-
samasta og ábyrgðarfylsta em-
bættið í heiminum. Það eru ekki
neinar ýkjur, að öll þjóðin hugsar
með fögnuði til þess tíma, þegar
líður að forsetakosningum. Börn
og unglingar hlakka til þess, eins-
og börnin á íslandi hlökkuðu til
stórhátíða. Það er eins og nýtt líf
og fjör færist í alla. Er þó oft lítið
ungs manns gaman í Bandaríkj-
unum, þjóðin er á æskuskeiði og í
vorhug. Listamennirnir draga og
mála fegurri myndir, skáldin
yrkja skáldlegri kvæði, semja lög
með léttari og glaðari tónum.
Ræðumenn og rithöfundar sanna
þá daglega í verkunum, hversu
hamingjusamir þeir eru. Bændur
skeyta sjaldnar skapi sínu á vinnu-
hjúunum — sinna búverkum með
bjartari vonum og glaðlegra mál-
færi. — fyndni þeirra er blönduð
þægilegum á'fengfisanda. — Svo
þegar kosningarnar eru afstaðn-
ar, spyrja börnin skapstirða feður
og mæður, sem orðið hafa fyrir
vonbrig'ðum: “hvað er langt til
næstu kosninga?”
Það, sem hefir verið sagt hér að
framan, gefur ofurlitla hugmynd
um kosningabardaga þann, þar sem
landi okkar John Holme var frétta-
umsjónarmaður í tuttugu aust-
urríkjum Bandaríkjanna. Er mér
sagt, að hann hafi skrifað flest-
allar ritgerðirnar sjálfur, fyrir
blöð þau og tíinait, sem aðstoðuðu
útnefningu Leonards Wood. Það
sannar bezt hvaða álit var á John
Holme, að hann var valinn fyrir
þetta starf, og látinn rita æfisögu
þess manns, sem hann liafði svo
mikið álit á — mikilhæfasta og
merkasta þátttakanda í þessum
kappleik. — Þarna var íslenzki
sveitadrengurinn búsettur—heim-
fluttur inn í draumaríki æskuár-
anna, miljónir manna lásu dag-
lega það, sem liann ritaði.
Það eru fleiri en Bandaríkja-
menn sjálfir, sem áhuga sýna fyr-
ir því, hver muni verða kosinn.
Fjarlægar stórþjóðir velja færustu
fréttaritarana til þess að rannsaka
æfistörf og hæfileika þeirra, sem
líklegastir eru til þess að ná kosn-
ingu. Allir spyrja, hver verða
muni fyrir heiðrinum, sem svo
margir sækjast eftir.
Vanalega fer það svo með þá,
sem koma hér börn að aldiú, að
föðurland að fornir átthagar
gleymast. Fæstir hafa mikinn
tíma. að spara, til þess að fylgjast
þar með skýjafari og veðurspá-
dómum. John Holme hafði allra
manna bezt lag á því, að lána þeim
lærisveinum fylgd sína, sem ferð-
ast fylgdar- og vegabréfalausir í
sannleiksleit, “í gróðurskreyttum,
geislaríkum haga”, hvar sem þeir