Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 99

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 99
KRAFTAVERK OG ANDEEGAR EÆKNINGAR. 97 aðstoÖar, til þess að rneiri trygg- ing fáist fyrir því, að tjón hljót- ist ekki af, 0g einnig til þess meiri vitneskja fáist um gagnsemi þess- ara lækninga. Yerður fróðlegt að frétta nánar af þeirri samvinnu presta og lækna. Reynist þetta vel, er enginn vafi á, að 'kirkjur í öllum löndum taka upp hænalækn- ingar. Mér finst fyrir mitt leyti, að eg vildi gjarnan vera í samvinnu við trúaða presta um að lækna þá taugaveiklunar- og .sefasjúklinga, er ervitt gengur með upp á venju- lega vísu. Það er viðkunnanlegra, heldur en að hlaupa fram í Öxna- fell til huldumanns. VI. Mér og öðrum læknum hér á landi hefir verið álasað fyrir, að vilja ekki gefa huldulækningum meiri gaum, en vér gerum. Or- sökin er auðvitað sú, að vér höf- urn ekki getað fallið í stafi fyrir neinurn lækningum, en hins vegar reynt margar sögur afar-ýktar eða ósannar. Og þó um furðuleg- an bata virtist vera að ræða, þá hefir hann aldrei verið furðulegri en vér læknar sjáum livað eftir annað sjálfir. í rauninni eru allar lækningar að meira eða minna leyti dulrænar, hvort sem er ibeitt andlegum áhrifum, eða lyfjum og- hníf. Af því sem eg til þessa liefi sjálfur séð og lesið, er niðurstaða mín um kraftaverk andlegra lækna yfirleitt sú, að þau eigi svipaða ■sögu að segja sem fyr. Árangur- inn virðist vera hinri sami, hvort sem er læknað með ákalli dýrð- inga eða huldumanns eða fyrir bænir til guðs eða skurðgoða eða með hughrifum (suggestion eða autosuggestion). Veldur hver á lieldur og live traust sjúklingsins er mikið. En ætíð er hætt við blekkingu. Það er áreiðanlegt, að í stöku tilfellum geta andleg áhrif haft snögg læknandi áhrif, en sjaldan þó á alvarlega líkamlega sjúk- dóma. Það er trúlegt, að ákall huldu- mannsins í Öxnafelli sé öldungis eins affarasælt eins 0g voru á- heitin á vora helgu biskupa fyrr- um. Nú eins og þá getur viljað til, að batni snögglega eftir ákallið, ef svo heppilega vill til, að það komi á réttum tíma, þ.e. þegar sjúkdóm- urinn er í þann veginn að batna snögglega af sjálfu sér, eins 0g á sér stað u.m marga bráða sjúk- dóma og suma geðveiklunarsjúk- dóma. En .sama kemur þráfalt fyrir lækna jafnt sem skottulækna, að sjúkdómurinn sýnist batna af gagnslausum lyf jum. Og nú, eins og þá, getur ákallið haft sömu andlegu áhrifin, að þau verða til að flýta náttúrlegum bata, en í öllu falli til að eyða hræðslu sjúklings- ins, svo honum líður betur. En sama á sér stað, oft, hjá oss lækn- um, fyrir andleg áhrif okkar í sam- bandi við gagnslítil lyf 0g aðgjörð- ir—þó ekki sé verið að halda slíku á lofti með auglýsingum 0g vott- orðum. Og nú, eins og þá, mun oft 0g rnáske venjulega brenna við, að á- kallið hafi engan minsta árangur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.