Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Síða 102

Sjöunda ársþing
r
1
Þjóðrœknisfélags
V esturheimi.
Islendinga
Sjöunda ársþing jÞjóSræknisfél. var sett
í Goodtemplarahúsinu í Winnipeg, miö-
vikudaginn 24. febrúar 1926, kl. 2.30 e. h.
Forseti, séra Jónas A. SigurSsson, las úr
90. sálmi Davíös, og baS menn a'S syngja
sálminn “FaSir andanna”. AS því búnu
flutti hann stutta bæn. Lýsti hann síSan
þing sett. BaS hann ritara aS gera stutta
grein fyrir fundahöldum nefndarinnar á
árinu. AS því búnu flutti forseti ávarp
sitt og ársskýrslu, sem fylgir:
Háttvirtu þingmenn!
NauSugur viljugur verS eg aS geta þess
hnekkis, er eg var'S fyrir síSastliSiS vor,
þá nýbyrjaSur á félagsstörfum. Var eg
um langt skeiS farinn aS kröftum og
kjarki, þótt eg, fyrir GuSs náS, hafi aftur
fengiS fult þrek. — Veit eg vel og þakká
hér meS, aS eg hefi notiS umburSarlyndis
ySar í þeim vikleika mínum.
Eg, og vér al'ir, erum og ejgnm aS
hugsa um líf, framför og framtíS félags
vors og þóSernis. Þó er þaS skylda voi,
aS minnast hér á dauSann.
Á öSrui ársþingi ÞjóSræknisfélagsins
var hér stödd meSal vor hin göfuga og
þjóSlega merkiskona, frú Stefanía GuS-
mundsdóttr frá Reykjavík. Sem kunnugt
er, hefir ísland ekki framleitt aSra ems
leikkonu. Á nefndu þingi tók hún veiga-
mikinn þátt í hátíSahaldi voru. I þmglok
var hún kjörin heiSursfélagi ÞjóSrækms-
félagsins.
En nú er hún dáin.
í hugum íslendinga, hér og annars staS-
ar, þeirra, er kyntust frú Stefaníu, mun
kveSa viS eitthvaS svipaS andvarpi Jón-
asar Hallgrímssonar, er hann frétti um
andlát hins þjóSnýta og ágæta vinar sins,
Tómasar Sæmundssonar:
“Dáinn, horfinn, harmafregn”.
Arfurinn íslenzki hóf sálarlíf frú Stef-
aníu GuSmundsdóttur á þann tignar tind,
sem flestir, er sáu hana, eygSu. DauSi
hennar er þjóSartap. —
ÁriS liSna voru á ferSalagi meSal Vest-
ur-íslendinga, Einar H. Kvaran, rithöf-
undur og frú hans. Eflaust treysti hann,
víSsvegar um bygöir íslendinga, tengslin
vi'S heimaþjóöina og fósturjöröina, og
blés aS kulnuöum glæöum bókmenta-neist-
ans vor á meöal. Auk þess er þaS á flestra
vitorSi, aö hann ber vinsemdar-orS og til-
lögu milli Austur- og Vestur-íslendinga.
Og á því bróöurþeli er oss brýn þörf. —
f öndverSum septembermán. fl925J fóru
þau hjón heimleiöis. Voru þau í ágúst-
lok kvödd á fjölmennum mannfundi hér í
Winnipeg, og tók ÞjóSræknisfélagiS sinn
þátt í þeirri kveSjuathöfn.
SíSasta ársþing félags vors kaus einnig
hr. Einar H. Kvaran heiSursfélaga.
Tjón tel eg þaS starfi þessa þings, aS
varaforseti ÞjóSræknisfél., séra Ragnar
E. Kvaran, er fjarverandi á íslandsferö.
í sumar er leiS var hér á ferS hinn ágæti
íþróttamaöur og íslandingur, Jóhannes
Jósefsson, meS konu sína og dætur. Hefir
enginn íslendingur, svo eg minnist, lagt
aSra eins fjárupphæS af mörkum til heilla
ÞjóSræknisfélagi þessu sem hann. Einn-
ig flutti hann hér í Winnieg á f jölsóttu
glímumóti, fáheyröa þjó'Sræknishvöt.
Fyrstur allra manna á Jóhannes Jósefs-
son heiöurinn fyrir þaS, aS ungir og efni-
legir íslenzkir menn í Winnipeg hafa
stofnaS glímufélag, iökaS þá íþrótt í
siöari tíS, og sýna nú þinginu þessa forn-
frægu íþrótt íslendinga.
En viS þá yfirsjón ber aS kannast, aS
ÞjóSræknisfélagiS sýndi þessum gestum
enga sæmd dvalartíma þeirra meöal vor.
Ganga má aS því vísu, aS ýmsar sálir,
sem þegar eru þjóSernislega veikla'Sar,
hneykslist á því, sem aflaga fer á íslandi,