Uppeldi og menntun - 01.07.2011, Qupperneq 41

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 20 (2) 2011 41
hrafnhildUr V. k Jartansdóttir, kristJana stella blöndal og sif einarsdóttir
Skýrt kom fram að þátttakendur vildu fá meiri leiðbeiningar um skrif lokaritgerða.
Allir töldu þeir æskilegt að deildir skólans byðu upp á námskeið fyrir nemendur á
lokamisseri sem fæli í sér fræðslu og aðhald við skrifin. Hugmyndir þeirra um fyrir-
komulag slíks námskeiðs voru þó ólíkar. Á heildina litið voru þeir óöruggir með rit-
gerðarskrifin, eins og kom fram í máli örnu þegar hún sagði: ,,Ég veit ekkert hvernig
það gengur fyrir sig eftir að það misseri hefst sem maður er skráður í BA-ritgerð.“
Þeir viðmælendur sem komnir voru með leiðbeinendur við BA-ritgerð sögðu sam-
band sitt við þá nokkuð gott og aðgengi að þeim ágætt. Þeir voru þó óöruggir um
hlutverk leiðbeinandans og hvers þeir mættu vænta af honum. Þeim fannst erfitt að
hafa frumkvæði að því að hitta hann, sérstaklega þegar illa gekk við ritgerðarskrifin,
og töluðu um að þeir skömmuðust sín þá fyrir að vera ekki ,,duglegri“. Þeir sögðust
gjarnan vilja hafa einhver viðmið um samskiptin. Stefán sagði:
Það hlýtur allt að vera betra heldur en ekkert, ég meina að það séu einhver viðmið,
að vita í rauninni að þetta sé svona ferillinn og þetta sé það sem prófessorinn gerir.
… Þetta þarf ekkert endilega að vera flókið, bara hvernig á að bera sig að við val á
leiðbeinanda það fyrsta og þá kannski í rauninni að leiðbeinandinn sé með einhvers
konar viðmið um hvað sé ætlast til af honum og nemandanum sjálfum.
Í ljós kom að þegar þátttakendur hættu að sitja námskeið í háskólanáminu fjarlægðust
þeir smám saman skólann, námið, samnemendur og jafnvel það efni sem þeir völdu til
BA-ritgerðar. Allir vildu þeir ljúka náminu eftir einhverjum leiðum en fannst tilhugs-
unin um að taka upp þráðinn aftur mjög erfið. Þeir sem hurfu frá námi fyrir nokkuð
löngu voru hræddir um að leiðbeinandinn hefði ,,gefist upp á þeim“. Til dæmis sagðist
Brynhildur fá ,,hnút í magann“ við þá tilhugsun að hefjast aftur handa og óttaðist að
leiðbeinandinn hefði misst trú á því að hún gæti skrifað ritgerðina. Viðmælendur voru
ekki í sambandi við aðra í svipuðum sporum og töluðu um að þeir upplifðu sig eina
við lokaritgerðarskrifin eins og fram kom í máli Hrannars:
Maður var að vinna og svo ætlaði maður einhvern veginn að gera ritgerðina með
þessu en svo bara einhvern veginn fór maður að fjarlægjast skólann … og maður
fjarlægðist viðfangsefnið svolítið og það varð svolítið erfitt að setjast niður og sem
sagt snúa sér að því aftur. … Manni fannst þetta bara vera einhvern veginn næstum
óyfirstíganlegt sko og fannst maður líka vera svolítið einn í þessu. Það væri gott að
hafa einhvern aðila sem er með manni í þessu, já hafa einhvern sem maður getur
talað um þetta við.
Eftirtektarvert er að enginn viðmælenda hafði sótt vinnustofur á vegum Náms- og
starfsráðgjafar Háskóla Íslands fyrir nemendur sem vinna að lokaritgerðum. Þó leit-
uðu bæði Hrannar og Stefán nýlega til náms- og starfsráðgjafa til þess að fá ráðgjöf og
stuðning við að hefjast aftur handa við BA-ritgerðarskrif.
Afleiðingar brotthvarfs úr námi fyrir þróun náms- og starfsferils
Viðmælendur voru á einu máli um að háskólamenntunin sem þeir lögðu stund á hefði
ekki augljós tengsl við ákveðin störf en töldu þó að háskólagráða myndi skila þeim