Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 41

NÝJAR KVOLDVÖKUR.
119
farinn, og eigi búist við honum heim aftur
fyr en næsta morgun. Hún vildi endilega af-
henda Strömberg brjefið og ákvað því að bíða
komu hans.
Klukkan átta um morguninn var Strömberg
kominn heim. Hann hafði beðið hana að bíða
þar, þangað til hann kæmi frá því að tala við
föður hennar. Nálægt kl. 9 kom hann aftur,
og Ijet þjóna sína segja henni, að hann rjeði
henni frá, að fara til Djúrgaardens, þar eð
slys hefði borið þar að höndum. Strömberg
var í svo æstu skapi, að hann lokaði sig inni
í herberjgum sínum.
Gerða flýtti nú för sinni til sumarbústaðar-
ins, til þess að komast að raun um, hvað
gerst hafði og fann föður siön myrtan í svefn-
herbergi sínu.
Frásögnum Gerðu og Strömbergs bar fy|li-
lega saman, að því einu undanteknu, að Gerða
sagði að hinn myrti væri Daníal Ahrnell, en
Strömberg gat þess aðeins að hann væri kunp-
ingi sinn frá Englandi.
Lögreglustjórinu ætlaði að fara að spyrja
frekar, þá er honum var sagt, að nokkrir lög-
regluþjónar hefðu fest hendur í hári stroku-
þræls, Andersens að nafni, sem, eftir lýsing-
unni að dæma Jíktist manni þeim, sem verið
hafði á hnotskóm kringum sumarbústaðinn dag-
inn áður.
Á þriðjudaginn var í öllum Stokkhólmsblöð-
um frásögn um hræðilegt morð, sem framið
hafði verið. Par við var bætt svohljóðandi um-
sögn um hinn myrta:
Fyrir viku kom til Stokkhólms kona, sem
nefndist frú Ówensen. Hún settist að í einu
af dýrustu gistihúsum í Drotningargötu, og
tók þegar af kappi að leita sjer upplýsingar
um ætterni Daníels Ahrnells, og syfjamál hans,
hana fýsti sjer f lagi að vita hvort kona hans
væri á lífi eða eigi. Sú rannsókn gekk þó eigi
greiðlega. Loks tókst það samt, af því að
nafn Gerðu Ahrnell var svo alþekt. Menn
komust að raun um, að ungfrú Ahrnell var
dóttir nefnds Daníels Ahrnells, og að kona
hans væri dáin fyrir sjö árum. Þessara upplýs-
inga hafði frú Ówensen aflað sjer með aðstoð
dugandi lögfræðings og hafði hún keypt hann
til að þegja um það, því að hún vildi eigi
að dóttir Ahrnells kæmist að því, að hún
væri að grafast eftir ætterni hennar og högum.
Frúin hafði einmitt fengið þessar fregnir, þá
er hr. . Bernharð kom og spurði eftir henni í
gistihúsinu daginn fyrir morðið.
Pau höfðu Ient í harðri orðarimmu, en virt-
ust þó hafa skilið í bróðerni. Síðdegis á sunnu-
daginn hafði hr. Bernharð komið aftur til frú
Ówensen, og dvalið hjá henni, en eigi vissu
menn hvenær hann hafði farið þaðan. Klukk-
an 10 hafði frú Ówensen hringt á þjón inn
og beðið hann um dagblað; síðan hafði hún
lagt svo fyrir, að búa skyldi alt undir brottför
sína næsta dag, því að hún ætlaði að fara tll
Gautaborgar um hádegi og halda svo þaðan
til Englands. Á mánudagsmorguninn hafði lög-
fræðingurinn komið, og sagt henni, að Ahr-
nell sá, sem hann leitaði eftir hefði verið myrt-
ur þá um nóttina. Þessi fregn hafði fengið
mjög á frú Ówensen. För hennar var frestað,
og skjöl hins myrta leiddu það í Ijós að hún
var kona Bernharðs.
Pótti nú auðsætt af hverju hún hafði grensl-
svo mjög eftir fyrra hjónabandi Ahrnells, þar
eð sannaðist að Bernharð hafði verið kvæntur
seinni konu sinni f 9 ár, en sjö ár voru að-
eins liðin síðan hin fyrri dó.
Ennfremur gátu blöðin þess, að Andersen
sá, sem grunaður hafði verið um morð Heng-
els og refsað fyrir þjófnað væri að líkindum
valdur að drápi Bernharðs. Nafni Gerðu var
blandað hið minsta og hægt var, í þessa sorg-
arsögu, en eigi varð hjá því komist að minn-
ast skyldleika hennar og hins látna.
Saurblöðin Ijetu sjer samt um það hugað,
að ráðast á Gerðu, og ausa hana auri, og
rýra frægð hennar sem mest þau gátu.
Karl beið árangurslaust eftir því að Bern-
harð kæmi aftur til þýska skipsins. Hann fór
eigi þaðan fyr en seint um kvöldið, fastráðinn