Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Qupperneq 45

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
123
Unga mærin roðnaði og brosti. Hún skildi
eigi fyllilega, hvað bjó í svip hans.
»Jæja,* sagði Karl og settist við hliðina á
Edith, »hvaða gleðihátíð er það, sem jeg á
að taka þátt í?«
»Trúlofun,« svaraði Edith.
Karl brá litum, en sagði samt í gletnisróm:
>Pjer ætlið þó ekki að fara að gifta yður aftur?«
»Nei, jeg dey eflaust ekkja, þar eð jeg var
svo gömul, þegar jeg giftist í fyrsta sinn.«
»Hvers vegna getur Karl ekki upp á mjer?«
spurði Sylvía með gletnisbrosi.
»Því að mjer datt það ekki í hug,« svaraði
Karl. En nú varð honum lilið á Gerðu. Hún
var blóðrjóð og sat sokkin niður í vinnu sína.
Augu Richards hvíldu á unnustu hans og svip-
ur hans var órólegur.
»Hefurðu eigi giskað á, hvaða trúlofun jeg
hefi að segja þjer ?« spurði Edith.
»Jeg er eigi vanur að geta, þegar um sllkt er
að ræða,« mælti Karl.
»Og til þess að binda enda á þetta, leyfi
jeg mjer að kynna unnustu mína,« mælti Ric-
hard og tók Gerðu við hönd sjer.
Karl reis á fætur, tók hönd Gerðu og mælti
hrærður:
»Jeg þarf eigi að segja, hve einlæglega jeg
óska ykkur allra heilia, og hve mikla hlutdeild
jeg tek í hamingju Gerðu.«
Hann þrýsti hönd hennar; mælti nokkrum
hlýjum orðum til Richards og settist síðan í
í sæti sitf.
Dagarnir liðu nú skjótt. Fagran september-
dag lagði Richard af stað í Englandsför sína.
Hann vonaðist eftir að koma heim í byrjun
október. í lok þess mánaðar átti brúðkaupið
að fara fram.
Nokkrum dögum eftir bortför Richards, varð
Oerðu litið á svohljóðandi fyrirsögn í einu
dagblaðanna:
Nokkrar upplýsingar
um morð Hengels.
Dálítill hrollur iór um hana og bun las iram-
haldið. Þar var skýrt frá því, að banamaður
Ahrnells hefði játað, að hann hefði myrt Hen-
gel fyrir 16 árum.
Játning Andersons var á þessa leið:
Hann og unnusta hans, sem vann hjá Hen*
gel, hefðu komið sér saman um að ná pening-
um þeim, sem hann hafði heimt inn síðasta apríl.
í þeim tilgangi hafði hann beðið skipstjórann
um landgönguleyfi til kvölds. Skipstjóri hafði
lagt svo fyrir, að hann kæmi að tollstjórastig-
anum kl. 11 um kvöldið; skipsbáturinn lá þar
til að sækja skipstjórann.
F*á er Anderson og Susanna komu heim úr
dýragarðinum að kvöldi hins 1. maí, hélt hún
heim til sín og bað Anderson að koma á eftir.
Pá er hann kom inn í hús Hengels heyrði
hann áköf óp.
Pað var gamli okrarinn, sem hjelt fyrir kverk-
ar Súsönnu og hótaði að kyrkja hana; ef hún
skýrði eigi óðar frá, hvað hún hefði gert af
peningunum, sem hún hefði stolið frá honum.
Anderson hjelt að Súsanna hefði verið stað-
in að verki, og þreif öxi og keyrði hana í höf-
uð Hengels, svo að hann steyptist dauður nið-
ur. Pá er hann hafði framið hryðjuverk þetta
rannsakaði hann peningaskrínið. Pað var opið
og tómt.
Súsanna sagði frá því, að þá er hún gekk
inn í eldhúsið, kom Hengel á móti henni, þreif
í hár hennar og dró hana inn í svefnherberg-
ið, þar sem peningaskrínið stóð opið og hróp-
aði, að hún hefði stolið frá honum.
Anderson var í súru skapi yfir að missa af
fénu, hann týndi saman alt fémætt, sem hamn
fann og flýtti sér síðan niður að tollstjórastig-
anum; en báturinn og skipið voru horfin. Hann
reyndi að kalla á eftir skipinu, en það var ár-
angurslaust. Hann gróf nú feng sinn . niður,
svo að hann yrði ekki grunaður um morðið.
Við höfum áður skýrt frá því, að Anderson
var tekinn höndum og látinn laus aftur. Hann
fór síðan í sjóferðir nokkur ár. Pá er hai^i kom
aftur hitti hann Súsönnu og einn góðan veður-
dag voru þau hjúin tekin föst fyrir þjófnað,
ssru þau böfðu fratnið í sameiuingu. 16*