Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Síða 47

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
125
Jeg ljet hana eigi gruna neitt um vitneskju
mína, því að jeg vildi vera laus allra mála
ef í harðbakka siagi. Ahrnell heimsótti mig
fyrst, síðah konu sína. Hún var föst fyrir
og kvaðst höfða mál gegn honum. Lofaði
samt að hugsa sig um, þar til síðar um dag-
inn. Pá er Bernhard ætlaði þangað öðru
sinni, varð Gústavson myndhöggvari honum
Rrándur í Götu og skipaði honum að fara
samstundis burt úr Svíþjóð, ef hann vildi
eigi verða kærður fyrir þjófnað hjá Hengel.
Rá er hann kom til Alice, var hún farin
eitthvað út, en hafði skilið eftir miða og
beðið hann að bíða komu sinnar. Hann
beið lengi; loksins kom Alice kl. 7. En
henni varð ekki bifað. Hann átti að dæmast
samkvæmt lögum fyrir glæp sinn, það var
ákvörðun hennar. Samkvæmt umtali hittumst
við kl. 10. Hann sagði mjer frá heimsókn-
inni til konu sinnar, og komu Gústavsons
mynddöggvara. Hann var f slæmum krögg-
um, og jeg Iofaðist til að hjálpa honum, ef
hann færi til yðar, og sendi yður til mín.
Hann átti að láta yður skilja, að hann væri
í hættu staddur, og mjer væri einum fært
að bjarga honum. Hann fjelst á þetta.
Pjer vitið hvað á eftir fór, að þjer hjetuð
mjer eigin orði, ef jeg bjargaði föður yðar.
En hnífur Andersons útkljáði málið yður
í vil. Faðir yður Iætur eftir sig mikinn auð,
og er til hans stofnað með fje því, sem hann
tók úr peningaskríni Hengels. Pjer njótið
því ávaxtanna af þjófnaðinum.
Nú fer jeg burt úr Svíþjóð, til þess að
setjast að í Frakklandi, og reyna að gleyma
hinu Iiðna, og má mynd yðar úr hjarta mínu,
en það mun erfitt verða. Jeg vildi óska, að
jeg gæti bölvað þeirri stuud, þá er jeg leit
yður í fyrsta sinni; því að þjer eruð hin
eina vera á jarðríki, sem bakað hefir mjer
þjáninga. Væri mjer fær að blanda beiskju
í hamingjubikar yðar, þá mundi jeg gera
það til að hefna mín.
Pjetur Strömberg.*
Nísls og Gerða rseddtt rnn brjafið, eg hann
sagði henni, að þessi maður, sem sókst hefði
eftir henni til kvonfangs, væri sá hinn sami,
sem leitt hefði föður hennar á glapstigu.
Níels sagði einnig Gerðu frá því, að Stína
hefði veitt upp úr Sjökvist alt, sem hann vissi
um þátttöku Strömbergs og Ahrnells í þjófn-
aðinum, og líklegt væri, að vitneskjan um þetta
hefði knúið Strömberg til brottfarar.
Sjökvist veiktist, þá er reynt var að flytja
hann burf, og er hann var orðinn hress aftur,
sendi Níals hann til N. Kaupangs og átti hann
að starfa þar hjá frænda hans.
Seinast í september kom Richard aftur heim
til ættjarðarinnar; stjúpmóðir hans, systir og
unnusta tóku á móti honum. Hamingju og
gleði mátti lesa á andlitum allra.
Næsta sunnudag var í Jakobskirkju Iýst með
háskólakennara og riddara Richard Schneider
og ungfrú Gerðu Ahrnell.
Ungur maður, með fölt og göfugmannlegt
andlit, hallaði sér upp að einni kirkjusúlunni
og hlustaði. Pá er presturinn þagnaði, and-
varpaði hann og hugsaði:
»Vértu sæl, draumsjón mín. Pú hefir að
eins verið draumsjón, þar eð jeg gat verið
án hrygðar í trúlofunarveislu hennar, Betur
að hún yrði hamingjusöm.*
Leikið var á hijóðfærið; menn gengu út úr
kirkjunni.
»Góðan daginn,« hvíslaði titrandi rödd rjett
hjá. Hann þaut á fætur og litaðist um.
Undradýpt gæða og ástúðar skein úr aug-
unum, seai litu upp til hans.
»Sylvía,« stamaði Karl og greip hönd hinn-
ar ungu meyjar, og bætti við:
»EngiIl gæðanna og fegurðarinnar birtist
ætíð í musteri drottins.*
Pau fóru burt úr kirkjunni. —
Pá er þau gengu inn um hliðið heima,
mælti Sylvía:
»Borðaðu miðdegisverð með okkur í dag
og drektu skál Gerðu.«
Kari leit á hana og brosti,