Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Page 60

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Page 60
138 NÝJAR KVÖUDVÖKUR. stórir iðgrænir grasfletir og unaðslegir blóm- reitir; meðfram bugðóttum gangstígunum voru ýmist buksbómsrunnar eða ilmandi lávendils- runnar. Allsstaðar voru smáir og 6tórir lauf- skálar með borðum og bekkjum og auk þcss voru allavega lagaðir bekkir hjer og þar, ýmist undir ilmandi runni eða við rætur geisistórra trjáa. Var auðsjeð af þeim, að meistarinn hafði bæði haft auga fyrir fegurð og þægindum í útjaðri garðsins voru blómlegir vínviðarrunnar, ssm skýldu alveg hinum háa múrvegg, er um- kringdi alt hælið; en í miðju þessa unaðslega svæðis var gosbrunnur, er þeytti vatninu þrjá- tfu fet í loft upp. Hann fjekk næringu frá sundlauginni í baðhúsinu; frá henni lágu líka leðurslöngur um allan garðinn, að sumu leyti tii að vökva hann, og að öðru leyti til að hreinsa loftið og kæla það, þegar hitar gengu. Pessi hluti hælisins var gerður til þess að skemta og hressa íbúana; en að húsabaki lá miklu stærri, stórfagur trjágarður, sém jeg áður hefi minst á. í honum voru ýmsir leikvellir handa sjúklingunum, aðskildir með runnum og gerðum, fimleikavellir og svæði til að vinna þau verk á, sem hjálpuðu til við lækninguna. Fyrst kom maður auga á stóran flöt, sem að- eins var notaður til að höggva eldivið á. Á honum var stórt skýli, sem viðurinn og ýms verkfæri voru geymd í. — Viðarhögg er alls- staðar talin afbragðs vinna handa vitfirringum. Rjett hjá var hin svonefnda rennibraut, stórt svæði, þakið mjúkum sandi. Þar toguðust'sjúk- lingarnir á til að skemta sjer, og tii þess að reyna kraftana, þar hlupu þeir kapphlaup, glímdu og stukku. Rar næst var keiluflöturinn, sem mjög var sóttur og mikið fjör var á. Hann skildi rennibrautina frá velli þeim, er knatt- leikir voru leiknir á. Sá völlur var einn af uppáhaldsstöðum sjúklinganna og þaðan kváðu ætíð við háværar raddir og hláturskjöll. Upp að honum lá skilmningaflöturinn, þar sem not- uð voru vopn úr trje og tágum. Aðeins ein- stöku sjúklingur fjekk að nota algeng vopn og þá undir sjerstöku eftirliti og tilsögn æfðra kenn- ara. Pá kom fimleikavöllurinn, sem mjög C var í hávegum hafður, enda mátti þar sjá hin furðulegustu fimleikabrögð og hin ótrúlegustu snarræði og líkamsfimni; og margir voru þar hreinir listamenn. Næstur var skeiðvöllurinn. Yfir honum var þak á vétrum, því vel var sjeð fyrir þessari ágætu líkamsíþrótt, og þar sá jeg þá þolinmóðustu hesta, sem eg nokkurntíma hefi sjeð. Rjett við voru ágæt hesthús handa reiðskjótunum. Fyrir handan þennan leikvöll var matjurta- og ávaxtagarður, sem Ijet hæl- inu í tje hið besta grænmeti og aldini. F*eir voru að mestu leyti ræktaðir af vitfirringunum sjálfum, þó tveir garðyrkjumenn hefðu umsjón með verkinu. Pað er staðreynd, að flestir vit- firringar hafa gleði mikla af léttri jarðræktar- vinnu. Engan 'þurfti með valdi að reka til vinnu þessarar, því altaf buðust fleiri en hægt var að koma fyrir. Bæði karlar og konur unnu þarna jöfnum höndum. Karlmennirnir stungu upp, óku hjólbörum, plægðu og hervuðu. Konurnar gróðusettu, vökvuðu og hlúðu að plöntunum; þó unnu kynin aldrei á sama tíma og sama stað í einu. Eg varð bæði glaður og hissa, að sjá alt þetta og gat ekki látið hjá líða, að láta aðdáun mína í Ijósi við forstjór- ann, Hann brosti glaðlega og virtist vera á- nægður af athugasemdum mínum, og jeg fjekk að vita hjá honum, að alt þetta var orðið til smátt og smátt, og það væri áriega stækkað og bætt eftir föngum. »En hvernig fáið þið kostnaðinn endur- greiddann, herra?« spurði jeg »Það er okkur síst áhyggjuefni. Rjer sjáið, að vitfirringarnir vinna og vinna vel; á meðal þeirra eru aðeins fáir letingjar, sem við auð- veldlega gerum bæði iðna og ástundunarsama með því, að neita þeim um einhverja uppá- halds afþreyingu, uns þeir láta undan. En þó þessu væri nú ekki þannig varið, þá gæti hæl- ið samt greitt alla vinnuna úr sjálfs sín vasa, því það skuluð þjer vita, að hælið er fyrst og fremst búið mjög vel út af ríkinu, og auk þess hefir það með minningarsjóðum og gjöfum frá ýmsum vinum sínum, safnað svo sterkum sjóði, að það getur launað starfsmönnum sínum svo

x

Nýjar kvöldvökur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.