Læknablaðið - 15.01.1990, Síða 23

LÆKNABLAÐIÐ
21
skyldubundna eða siðferðilega nauðsynlega,
er það að hún leiðir meira gott af sér en aðrar
athafnir, sem völ er á. Athöfn er rétt að því
marki, sem hún kemur eins miklu góðu til
leiðar og kostur er.
Skyldusiðfrœðikenningar viðurkenna alls
ekki þessa nálgun, þar sem sumar athafnir,
sem leiða gott af sér, geta allt um það verið
siðferðilega rangar, þær eru siðlausar. Fyrir
þeim, sem aðhyllist skyldusiðfræði, skilja
gildi, eins og réttlæti og mannréttindi, milli
réttrar og rangrar hegðunar.
Talsmenn beggja gerða siðfræðikenninga eru
sammála um það, að verkefni þeirra sé að
veita okkur leiðbeiningar að góðu lífi eða
jafnvel að bezta lífi sem völ er á og þeir eru
einnig sammála um það, að þetta lánist þá
því aðeins, að fundin verði svör við tveim
grunnspumingum siðfræðinnar: «Hvað er
gott?» og «Hvað ber að gera?»
Hér skilja hins vegar leiðir með markhyggju-
og skyldusiðfræðikenningum.
Verður rætt nánar um þessar kenningar í
tveimur næstu köflum.
TILVITNANIR
1. Beauchamp TL, Childress JF. Principles of
Biomedical Ethics. Second edition. New York, Oxford:
Oxford University Press 1983, s. 19.
2. Sama rit, s. 15.
3. Sama rit, s. 12-13.
4. Landesman C. Philosophy. An Introduction to the
Central Issues. New York, N.Y.: Holt, Rhinehart,
Winston 1985, s. 23-30.