Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.01.1990, Blaðsíða 46

Læknablaðið - 15.01.1990, Blaðsíða 46
44 LÆKNABLAÐIÐ frábrugðnir í öðru mikilvægu tilliti, sem getur til dæmis haft áhrif á klíníska meðferð og horfur. EÐLISHYGGJA OG NAFNHYGGJA Geðsjúkdómur er þannig uppspretta skoðanamunar. Þetta kemur til dæmis fram í deilunum um það, hvort samkynhneigð, alkóhólismi eða geðvilla séu í rauninni sjúkdómar og í staðhæfingum um það, að geðsjúkdómar séu hreinlega ekki til. Þetta endurspeglar annars vegar það, að ekki hefir náðst samkomulag um skilgreiningu á sjúkdómi sem hugtaki og það sem verra er, að þessu hefir verið of lítill gaumur gefinn í læknisfræðinni, þó hér sé um mikilvægt mál að ræða: »There is no concept in medicine more fundamental than that of diseases, yet few doctors ever give a moment’s thought to it’s precise definition. Most of the time they do not need to, but there are some circumstances in which this curious neglect causes insoluble problems« (13). Að líkindum kom sjúkdómshugtakið fram, sem skýring á þjáningu eða örorku, sem birtist án þess að til kæmu áverki eða meiðsli. Sjúkdómar voru heildir með eigin óljósa, frumspekilega tilvist og ollu einkennum hjá því fólki, sem þeir lögðust á. Þetta hefðbundna eðlishyggjuviðhorf er í greinilegri andstöðu við nafnhyggjuskilning lækna nú á dögum. Læknar líta á sjúkdóm sem handahófshugtak, handhægt nafn sem gefið er sértækum hópi fyrirbæra og hvenær sem er má búast við, að því verði breytt eða jafnvel hafnað. Dæmi um slíka breytingu var, að spiklopi vék fyrir skjaldvakabresti, tæring fyrir berklum og Downs-heilkenni fyrir þrístæðu 21. Þannig vikja nöfn klínískra fyrirbæra oft, þegar menn færast nær því að þekkja orsakimar. Hér verður hins vegar að vara við því, að heilkenni sé sett skör lægra en sjúkdómur. Læknar setja saman heilkenni, þegar þeir staðhæfa, að samsafn fyrirbæra hafi einhver innri tengsl, sem gefi til kynna samstöðu, fremur en tilviljanakenndan sveim. Þegar þekkingin eykst, getur heilkennið ef til vill fengið stöðu sjúkdóms. Hvort það gerist og hvenær, er undir aðstæðum komið hverju sinni og minnug megum við vera þess, að þróunin getur einnig gengið í hina áttina, samanber dæmið um sykursýkina. Þegar orsök er óþekkt, þekkt að hluta eða orsakir em fjölþættar, koma upp vandamál í læknisfræðilegri umræðu (14). Hætt er við að umræðan, einkum um mismunagreiningu, verði mglingsleg, ef ekki er fyrirfram gert samkomulag um það, hver em skilgreinandi auðkenni sjúkdóma af þessu tagi. Oreiðan getur komið upp með tvennu móti: í fyrsta lagi getur verið, að þátttakendumir noti nafn sjúkdómsins með mismunandi skilgreinandi auðkenni í huga. Sumir gætu litið á það sem klínískt heilkenni, sumir að það sé skilgreint af sérstakri líffærameinafræðilegri breytingu, aðrir að það sé skilgreint af sértækum frábrigðum í starfi líkamans og enn aðrir að þama sé um samspil þessara mismunandi þátta að ræða. Þeir, sem gera sig ánægða með það, að halda uppi slxkri umræðu, án þess að fyrrgreint samkomulag sé gert, taka vœntanlega eðlishyggjuafstöðu. Þeir álíta að auðkennin, sem fengin em af ýmsum sviðum læknisfræðilegra rannsókna, staðfesti að um sama sjúkdóm sé að ræða og að hann sé til, óháð því hvemig hann birtist í sjúklingnum. I öðru lagi getur mismunargreiningin náð til sjúkdóma, sem em skilgreindir á máli nafnhyggjunnar, en út frá sjónarhomi á mismunandi sviðum læknisfræðinnar. Umræðan verður líklega gagnslaus, nema að þetta komi skýrt fram. Ruglingurinn verður vegna þess, að blandað er saman rökrænum og staðreyndalegum þáttum, sérstaklega ef einhver þátttakendanna heldur á lofti hugmynd eðlishyggjunnar um sjúkdóma sem orsök sjúkleika. Hins vegar er hollt að minnast þess, að í daglegu tali er oftar rætt um sjúkdóma í skilningi eðlishyggju og það leiðir aftur til þess að sjúklingar em ekki alltaf sammála lækninum um það, að þeir séu haldnir sjúkdómi, að þeir þarfnist meðferðar eða í hverju meðferðin skuli fólgin. Til þess að leggja áherzlu á nafnhyggjuandann í læknisfræðilegri notkun sjúkdómaheita, er hér birt skilgreining, sem sótt er til Scadding og lítillega er umorðuð (14): »1 læknisfræðilegri umræðu vísar nafn sjúkdóms til summu óeðlilegra fyrirbæra,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.