Læknablaðið

Ukioqatigiit

Læknablaðið - 15.01.1990, Qupperneq 46

Læknablaðið - 15.01.1990, Qupperneq 46
44 LÆKNABLAÐIÐ frábrugðnir í öðru mikilvægu tilliti, sem getur til dæmis haft áhrif á klíníska meðferð og horfur. EÐLISHYGGJA OG NAFNHYGGJA Geðsjúkdómur er þannig uppspretta skoðanamunar. Þetta kemur til dæmis fram í deilunum um það, hvort samkynhneigð, alkóhólismi eða geðvilla séu í rauninni sjúkdómar og í staðhæfingum um það, að geðsjúkdómar séu hreinlega ekki til. Þetta endurspeglar annars vegar það, að ekki hefir náðst samkomulag um skilgreiningu á sjúkdómi sem hugtaki og það sem verra er, að þessu hefir verið of lítill gaumur gefinn í læknisfræðinni, þó hér sé um mikilvægt mál að ræða: »There is no concept in medicine more fundamental than that of diseases, yet few doctors ever give a moment’s thought to it’s precise definition. Most of the time they do not need to, but there are some circumstances in which this curious neglect causes insoluble problems« (13). Að líkindum kom sjúkdómshugtakið fram, sem skýring á þjáningu eða örorku, sem birtist án þess að til kæmu áverki eða meiðsli. Sjúkdómar voru heildir með eigin óljósa, frumspekilega tilvist og ollu einkennum hjá því fólki, sem þeir lögðust á. Þetta hefðbundna eðlishyggjuviðhorf er í greinilegri andstöðu við nafnhyggjuskilning lækna nú á dögum. Læknar líta á sjúkdóm sem handahófshugtak, handhægt nafn sem gefið er sértækum hópi fyrirbæra og hvenær sem er má búast við, að því verði breytt eða jafnvel hafnað. Dæmi um slíka breytingu var, að spiklopi vék fyrir skjaldvakabresti, tæring fyrir berklum og Downs-heilkenni fyrir þrístæðu 21. Þannig vikja nöfn klínískra fyrirbæra oft, þegar menn færast nær því að þekkja orsakimar. Hér verður hins vegar að vara við því, að heilkenni sé sett skör lægra en sjúkdómur. Læknar setja saman heilkenni, þegar þeir staðhæfa, að samsafn fyrirbæra hafi einhver innri tengsl, sem gefi til kynna samstöðu, fremur en tilviljanakenndan sveim. Þegar þekkingin eykst, getur heilkennið ef til vill fengið stöðu sjúkdóms. Hvort það gerist og hvenær, er undir aðstæðum komið hverju sinni og minnug megum við vera þess, að þróunin getur einnig gengið í hina áttina, samanber dæmið um sykursýkina. Þegar orsök er óþekkt, þekkt að hluta eða orsakir em fjölþættar, koma upp vandamál í læknisfræðilegri umræðu (14). Hætt er við að umræðan, einkum um mismunagreiningu, verði mglingsleg, ef ekki er fyrirfram gert samkomulag um það, hver em skilgreinandi auðkenni sjúkdóma af þessu tagi. Oreiðan getur komið upp með tvennu móti: í fyrsta lagi getur verið, að þátttakendumir noti nafn sjúkdómsins með mismunandi skilgreinandi auðkenni í huga. Sumir gætu litið á það sem klínískt heilkenni, sumir að það sé skilgreint af sérstakri líffærameinafræðilegri breytingu, aðrir að það sé skilgreint af sértækum frábrigðum í starfi líkamans og enn aðrir að þama sé um samspil þessara mismunandi þátta að ræða. Þeir, sem gera sig ánægða með það, að halda uppi slxkri umræðu, án þess að fyrrgreint samkomulag sé gert, taka vœntanlega eðlishyggjuafstöðu. Þeir álíta að auðkennin, sem fengin em af ýmsum sviðum læknisfræðilegra rannsókna, staðfesti að um sama sjúkdóm sé að ræða og að hann sé til, óháð því hvemig hann birtist í sjúklingnum. I öðru lagi getur mismunargreiningin náð til sjúkdóma, sem em skilgreindir á máli nafnhyggjunnar, en út frá sjónarhomi á mismunandi sviðum læknisfræðinnar. Umræðan verður líklega gagnslaus, nema að þetta komi skýrt fram. Ruglingurinn verður vegna þess, að blandað er saman rökrænum og staðreyndalegum þáttum, sérstaklega ef einhver þátttakendanna heldur á lofti hugmynd eðlishyggjunnar um sjúkdóma sem orsök sjúkleika. Hins vegar er hollt að minnast þess, að í daglegu tali er oftar rætt um sjúkdóma í skilningi eðlishyggju og það leiðir aftur til þess að sjúklingar em ekki alltaf sammála lækninum um það, að þeir séu haldnir sjúkdómi, að þeir þarfnist meðferðar eða í hverju meðferðin skuli fólgin. Til þess að leggja áherzlu á nafnhyggjuandann í læknisfræðilegri notkun sjúkdómaheita, er hér birt skilgreining, sem sótt er til Scadding og lítillega er umorðuð (14): »1 læknisfræðilegri umræðu vísar nafn sjúkdóms til summu óeðlilegra fyrirbæra,
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88

x

Læknablaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.