Læknablaðið - 15.05.1999, Qupperneq 76

456
LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
Fimmta og síðasta hug-
myndin er að koma á sér-
menntun fyrir landsbyggðar-
lækna. Slík menntun er orðin
að sérstöku fagi víða um
heim. Hugmyndin er að koma
þessu upp á Norður- og Aust-
urlandi. A þessu svæði er öfl-
ug heilsugæsla, stór og öflug-
ur spítali á Akureyri, annar
minni í Neskaupstað og svo er
það Háskólinn á Akureyri.
Hann hefur sýnt áhuga á að
halda utan um þetta nám í
samvinnu við læknadeild Há-
skóla íslands."
Sigurður sagði að nauðsyn-
legt væri að fara allar þessar
leiðir í einu því hver fyrir sig
drægi skammt í því að leysa
vandann. „En þetta kostar allt
saman fé og ef það verður ekki
lagt fram þá getum við gleymt
þessu. Það gengur ekki að
reyna að leysa svona vanda
með því að ætlast til þess að
menn vinni að því á kvöldin og
um helgar eins og hefur viljað
brenna við, til dæmis hvað
varðar framhaldsnám á Is-
landi,“ bætir hann við.
Parf að auka
kynninguna
En hvernig skyldu þessar
hugmyndir horfa við forsvars-
mönnum læknadeildar Há-
skóla íslands? Jóhann Agúst
Sigurðsson prófessor í heim-
ilislækningum er forseti
læknadeildar. Hann segist
alltaf hafa verið þeirrar skoð-
unar að Islendingar eigi að
mennta lækna í samræmi við
þarfir þjóðarinnar.
„Þá er nauðsynlegt að 20-
30% af öllum læknanemum
velji sér heimilislækningar
sem ævistarf. Til þess að þetta
markmið náist þarf að kynna
þetta starf í náminu og á
kandídatsári. Það þyrfti að
tryggja að í það minnsta fjórar
Jóhann Ágúst Sigurðsson forseti
lœknadeildar Háskóla Islands.
til sex vikur af grunnnáminu
og hluti af kandídatsárinu fæl-
ist í lækningum utan sjúkra-
húsa, auk þess sem boðið væri
upp á framhaldsnám í heimil-
islækningum.
í þessu sambandi er ekki úr
vegi að vitna til læknanemans
sem sagðist hafa áhuga á að
leggja fyrir sig allar þær
greinar sem hann hefði kynnst
í náminu. Það segir sig sjálft
að ef hann kynnist ekki heim-
ilislækningum þá mun hann
aldrei gera þær að ævistarfi.
Það er einnig nauðsynlegt fyr-
ir þá sem leggja fyrir sig aðrar
sérgreinar að kynnast lækn-
ingum utan sjúkrahúsa svo
þeir þekki til þeirra. Það auð-
veldar öll samskipti á milli
sjúkrahúsa og þeirra sem
starfa utan þeirra.
Þróunin hér á landi og
erlendis, bæði austanhafs og
vestan, er sú að æ stærri hluti
læknisfræðinnar færist út fyrir
veggi sjúkrahúsanna. Ef við
ætlum að bregðast við þessari
þróun er okkur nauðsynlegt að
efla sérmenntun lækna á sviði
heilsugæslu og annarra sér-
greina sem iðkaðar eru utan
sjúkrahúsa.“
Heilsugæslan vill fá
kandídata
- Nú er ekkert ýkja langt
síðan læknum var gert skylt
að vinna í héraði á kandídats-
ári. Hvers vegna var því hætt?
„Fyrir því voru sjálfsagt
ýmsar ástæður en ætli sú
helsta hafi ekki einmitt verið
sú að þetta var skylda sem var
aldrei hugsuð sem skipulagt
nám. Þetta var ákaflega lær-
dómsríkt en flestir upplifðu
þetta sem kvöð sem seinkaði
því að þeir kæmust í fram-
haldsnám.
En nú ríkir sá skilningur á
námi að það eigi að fara fram
undir leiðsögn. Verði það ofan
á að endurvekja þessa starfs-
þjálfun á kandídatsári þá
verður námið að fara fram á
stöðum þar sem eru menntaðir
sérfræðingar í heimilislækn-
ingum sem geta tekið að sér
að leiðbeina kandídötunum og
veita þeim tilsögn í grundvall-
aratriðum námsins. Þetta hefur
verið til umræðu innan lækna-
deildar en engin afstaða tekin
enn um að mæla með eflingu
heilsugæslu á kandídatsár-
inu.“
- En getur heilsugæslan
tekið þetta hlutverk að sér?
„Já, það er engin spurning
að hún getur það. Það er líka
auðveldara að koma þessu við
eftir að menn komust á föst
laun. Það þyrfti að hafa sam-
band við heilsugæslustöðv-
arnar og kanna áhuga þeirra
og getu til að taka við
kandídötum en þama gæti
verið um að ræða um það bil
10 heilsársstöðugildi. A nokkr-
um stöðum, svo sem Húsavík
og Akureyri, hafa menn þegar
lýst yfir áhuga á að bjóða til
sín kandídötum. Eins og ég
nefndi áðan þurfa sérfræðing-
ar á stöðunum að vera reiðu-
búnir að taka að sér leiðsögn