Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Blaðsíða 51

Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Blaðsíða 51
Stefnir] Hætturnar í hafdjúpunum. 145 sprungu rétt við nefið á mér. — Ækki velta út af‘, sagði eg við sjálfan mig, og fikaði mig áfram, þó að eg væri dofinn og linur eins °S dauðadrukkinn maður. Ein- hvernveginn hitti eg leiðina til haka og gat losað líftaugina. Eg hreif í hana til merkis, og valt í :Tfirlið.“ Þessar hroðalegu kafarasögur eru svo að segja óendanlegar. — Hér skal sögð aðeins ein saga enn. Kafbáturinn F 4 sökk árið 1915 við Hónólúlú. Kafara varð að fá Há New York og náðust þeir á 10 dögum. Meðal þeirra voru þeir Loughmann og Crílley. Þeir fundu kafbátinn, hálfa aðra mílu Há landi, á 306 feta dýpi. Það var meira dýpi en þá þótti fært að kufa. Samt fóru þeir niður og Eomu 8 þuml. vírstreng undir bát- inn. Eaginn eftir fóru þeir báðir ftiður til þess að festa fleiri strengi. Loughmann var orðinn uPpgefinn eftir tæpa klukku- stund og fór af stað upp. Hann stansaði á 250 feta dýpi til af- hrýstingar. En brimin þarna eru orðlögð, og sjórótið var svo mik- að hann missti tök á vír- strengnum. Hann hleypti þá Pokkru lofti í fötin, til þess að verða léttari í vatninu, og reyndi að ná í strenginn. En hafrótið kastaði honum hvað eftir annað í strenginn, braut á honum mjöðm- ina og sló hann í rot. Sveiflaðist hann svo fram og aftur meðvit- undarlaus. Skömmu síðar kom Crilley þarna að. Hann var við hinn vír- strenginn og átti fullt í fangi með að halda sér. Samt fór hann nú að reyna að losa Loughmann, en taugar hans höfðu slegist utan um vírstrehginn, svo að þess var eng- inn kostur að losa hann. Crilley sá nú, að það yrði ekki nema nokkrar mínútur, þar til þeir væri báðir dauðir, ef þessu færi fram. Hann hafði engan síma, en hann gaf merki með tauginni, að hann væri að koma upp og þyrfti kaðal. Síðan gerði hann það, sem telja má eitthvert mesta dirfsku- verk. Hann hleytpi lofti í föt sín og fór eins og kólfi væri skotið úr 250 feta dýpi upp á yfirborð. Mað- ur, sem ætlaði að kasta til hans kaðli, rann á þilfarinu og datt í sjóinn og kaðallinn lenti dálítið frá Crilley- Hann mátti ekkert bíða, því að kreppan vofði yfir honum. Hann hleypti því loftinu út og sökk. Þegar hann kom niður, sá hann, að Loughmann var búinn að fá meðvitundina og var að reyna að 10
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira.

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira.
https://timarit.is/publication/1024

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.