Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Side 78

172
Hnapparnir sem hurfu.
[Stofnii'
S KAANE
6080fiOSO{09BOt080«090809
Stofnsett 1884.
Höfuðstóll
12,000,000,00
Sænskar krónur.
eO5O®O9O8OB8OiOffiO9OBO808
Aðalumboðsmaður á Íslandi:
INGIMAR BRYNJÓLFSSON
(I. Brynjólfsson & Kvaran).
Reykjavik.
eg mig heimakominn og skreið inn
um gluggann“.
Maðurinn í dyrunum, það var
einmitt gistihúseigandinn, stakk
skammbyssunni í vasann og setti
á sig vingjarnlegan svip.
„Fyrirgefið herra“, sagði hann,
„mér datt ekki í hug, að þér
kæmuð eftir háttatíma, annars
hefði ég beðið eftir yður“.
„Bifreiðin mín bilaði“, sagði
Donald.
„Var það svo?“ Gestgjafinn leit
nú hornauga til stúlkunnar og
mælti: „Þér gátuð ekki um, að
neinn væri með yður“
Donald varð hvumsa við. Var
gestgjafinn svona nærsýnn, eða
var hann svo ómannglöggur, að
hann þekti ekki gesti sína? Hann
var í þann veginn að lúka upp
munni sínum og leiðrétta þennan
misskilning, en þá fann hann að
stúlkan þreif hægt í handlegginn
á honum. Hann leit snögglega við,
og sá þá að stúlkan mændi til
hans bænaraugum. Hér var eitt-
hvað skrítið á seiði.
Donald varð nú að ráða snögg-
lega frarn úr þessu. Það var auð-
séð, að stúlkan bjó ekki í gistihús-
inu. Hún hlaut að hafa komið inn
um gluggann. En hvern þremilinn
var hún að gera? Augnaráð henn-