Sveitarstjórnarmál - 01.12.2001, Qupperneq 38

Samgöngumál
Skúli Bjarnason hrl., formaður stjómar Strætó bs.:
Stofnun Strætó bs.
Með stofnun Strætó bs. og
formlegri yfirtöku fyrirtækisins
á verkefnum Strætisvagna
Reykjavíkur (SVR) og Almenn-
ingsvagna bs. (AV) hinn 1. júlí
sl. var brotið í blað í sögu al-
menningssamgangna á höfuð-
borgarsvæðinu. Áður höfðu
sveitarfélögin sjö leyst þessi mál
með mismunandi hætti; Reykja-
vík sá sjálf um sinn rekstur með
eigin vagnaflota og eigin starfs-
mönnum en lét þó verktaka
sinna akstrinum upp á Kjalarnes,
Seltjarnarnes naut þjónustu SVR
samkvæmt sérstökum samningi
en SVR hafði umsjón með þjón-
ustunni fyrir Mosfellsbæ, en
framkvæmd hennar var á
höndum verktaka. Suðurbæirnir,
Hafnarfjörður, Bessastaða-
hreppur, Garðabær og Kópa-
vogur, ráku hins vegar saman
byggðasamlag um þjónustuna,
AV bs., en fólu verktaka, Hag-
vögnum hf., alla framkvæmd
hennar. Hugmyndir um að sinna
svæðinu öllu með einu fyrirtæki
eru ekki nýjar af nálinni. Raunar
má segja að þeirra verði fyrst
vart í tillögu Einars Arnórssonar,
bæjarfulltrúa í bæjarstjórn
Reykjavíkur, frá 1930, en þá var
samþykkt að rannsakað yrði með
hverjum hætti skyldi komið á
reglubundnum mannflutningum
með almenningsbifreið um og
umhverfis bœinn. Skömmu áður
hafði Knud Zimsen borgarstjóri
skilað tillögu um fastar áætlun-
arferðir innan borgarmarkanna,
enda taldi hann að umferð væri
orðin það mikil að „ekki mundi
þurfa að kosta til slikra ferða
miklu fé úr bœjarsjóði, enda þótt
ég telji víst, að fyrst um sinn
verði að styrkja slíkar ferðir með
nokkni fjárframlagi. “
Undanfarin 20 ár rná segja að
sameiningarhugmyndir hafi
skotið upp kollinum af og til, en
þó ekki af fullri alvöru fyrr en
nú fyrir einu til tveimur árum.
Kemur þar sjálfsagt fyrst og
fremst til að nú eru bæjarfélögin
orðin meira og minna samvaxin
og því augljós hagkvæmnirök að
reka þjónustuna á einu leiðakerfi
og með einni gjaldskrá, að ekki
sé minnst á hagsmuni notenda
þjónustunnar. Er það raunar svo
að alls staðar í grannlöndunum
þar sem háttar til með líkum
hætti og hér að þéttbýliskjarnar
hafa vaxið saman er fyrir löngu
búið að sameina almennings-
samgöngur í eitt fyrirtæki.
Sameiningarferlið
Segja má að hið eiginlega
sameiningarferli nú hafi aðeins
tekið um fimm mánuði frá því
að samhljóða tillaga um undir-
búning var samþykkt í öllum
sveitarfélögunum sjö og þangað
Skúli Bjarnason varð lögfrœðingur frá Háskóla
íslands 1980, héraðsdómslögmaður 1983 og
hœstaréttarlögmaður 1998. I laganámi sínu valdi
hann félagarétt og þjóðarétt sem valjög, sótti
árió 1989 námskeið í New York í bandariskum
lögum, stundaði árið 1992 nám í Evrópurétti í
Endurmenntunarstofnun og var við nám og störf
í Svíþjóð á árunum 1999-2000.
Hann starfaði sem fulltrúi hjá bæjarfógetanum á
Akranesi 1980-1982, varfulltrúi ífjármálaráðu-
neytinu 1982-1984 en hefurfrá árinu 1984 rekið eigin lögmannsstofu í
Reykjavík, Lögmenn sf.,jyrst í samstarfi við SigurgeirA. Jónsson og
lngólf Friðjónsson en frá árinu 2000 ífélagi við Arnór H. Halldórsson.
Skúli fékk snemma meirapróf og rútuprófsréttindi og starfaði m.a. við
akstur vörubíla og strœtisvagna í námsleyfum. Skúli hefur um árabil
annast ýmis verkefni fyrir Reykjavíkurborg. Arið 1996 var hann for-
maður starfshóps um sölu borgareigna og í kjölfar þess annaðist hann
ásamt Jleirum sölu á Pípugerðinni hf. og á Húsatryggingum Reykjavíkur
hf. Starfshópurinn sá einnig um breytingu á rekstrarformi Malbikunar-
stöðvarinnar og sameiningu Hitaveitu Reykjavíkur og Rafmagnsveitu
Reykjavíkur I Orkuveitu Reykjavíkur 1998 og var Skúli verkefnisstjóri í
sameiningarferlinu sem og við sameiningu Vatnsveitu Reykjavikur við
Orkuveituna 1999. Þá vann hann að stofnun Félagsbústaða hf. 1997
og var stjórnarformaður 1997-1998, annaðist úttekt á almenningssam-
göngum á höfuðborgarsvæðinu 2000, var verkefnisstjóri við stofnun
Strœtó bs. 2001 og íframhaldi af því stjórnarformaður Strœtó bs. Þá var
hann og stjórnarformaður Aburðarverksmiðjunnar hf. 1996 til 1999.