Morgunblaðið - 09.10.2014, Blaðsíða 87

MINNINGAR 87
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. OKTÓBER 2014
✝ Kara Mist Ás-geirsdóttir (áð-
ur Kara Dröfn)
fæddist á Landspít-
alanum 16. sept-
ember 1993. Hún
lést á Algeciras á
Spáni 17. sept-
ember 2014.
Foreldrar hennar
eru Guðný Sigurð-
ardóttir, fé-
lagsfræðingur, f.
5.8. 1972, og Ásgeir Bald-
ursson, skipstjóri, f. 21.12.
1963. Bræður Köru eru
Snorri Freyr
Ásgeirsson, f.
5.6. 1999, og
Bjarki Snær Ás-
geirsson, f. 27.1.
2005. Barns-
faðir Köru Mist-
ar er Birgir
Rúnar Bene-
diktsson, f. 28.7.
1981. Barn
þeirra er Mikael
Máni Birgisson,
f. 13.12. 2012.
Útför Köru Mistar fór fram
í kyrrþey 2. október 2014.
Elsku, hjartans dóttir mín.
Það er stórt skarð hoggið í
fjölskylduna og er ég enn að
reyna að átta mig á því að eiga
aldrei eftir að knúsa þig, kyssa
þig, hlæja með þér eða heyra
röddina þína. Næstu jól verða
tómleg, því þú varst svo mikið
jólabarn. Ég þurfti að stoppa
þig af stundum í október að
spila jólalög, því þú áttir svo
erfitt með að bíða eftir jól-
unum. Og þegar loks kom að
stóra deginum, aðfangadegi,
kom litla stelpan mín alltaf í
ljós, sú sem átti svo erfitt með
að bíða eftir að opna pakkana
og sem hlakkaði til að borða
jólakalkúninn.
Það er erfitt að hugsa til
þess að litli engillinn þinn,
hann Mikael Máni, fái ekki að
kynnast þeirri yndislegu móð-
ur sem hann átti. Þú hafðir
svo mikla ást að gefa og hún
var svo skilyrðislaus. Aldrei
hafði ég séð þig jafn ham-
ingjusama og með litla gullinu
þínu og hann var þér alltaf
efst í huga. Sorgin í hjarta
þínu, þegar þú þurftir að láta í
minni pokann fyrir þeim
ógeðs-sjúkdómi fíkninni, var
skerandi.
Þú þráðir ekkert heitar en
að vera til staðar fyrir elsku
soninn þinn og eiga með hon-
um fallegt líf og gefa honum
bjarta framtíð. Við sem ekki
erum haldin fíknisjúkdómnum
skiljum ekki hvernig hægt er
að velja vímuna fram yfir móð-
urástina, en okkur er víst ekki
ætlað að skilja það. Eitt af því
sem þú sagðir við mig í síðasta
símtalinu okkar var hvað þú
saknaðir Mikaels mikið, og að
þú ætlaðir að taka þig á og
koma ný og betri manneskja til
baka. En örlögin stýrðu þér á
aðra braut og gáfu þér ekki
degi lengur en 21 ár.
Elsku, hjartans Kara mín,
það er næstum óyfirstíganleg
tilhugsun að þú sért farin úr
þessu jarðríki og huggun harmi
gegn að ég og pabbi þinn fáum
að hafa litla afleggjarann þinn,
hann Mikael, hjá okkur. Nú
ertu laus við sjúkdóminn sem
háði þér svo mjög og ég trúi því
að þú sért umvafin englum og
horfir brosandi til okkar sem
elskum þig svo ofurheitt. Þú lif-
ir að eilífu í hjörtum okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín heitt elskandi,
mamma.
Elsku vinkona. Að hafa feng-
ið að kynnast þér eru algjör
forréttindi. Við erum búnar að
brasa margt saman í gegnum
tíðina, ég og þú. Að kveðja þig
svona snemma er eitthvað sem
ég bjóst ekki við og eitthvað
sem mig langar ekki að gera.
Oft á tíðum bjargaði það mér
að geta talað við þig, sagt þér
allt og hlegið að allri vitleys-
unni með þér. Þú þurftir ekki
nema að líta á mig og þú vissir
hvað ég var að hugsa. Ég hugsa
svo mikið til þín, og stundum
finnst mér þetta óraunverulegt.
Það eru þung skref að kveðja
þig. Þú varst svo falleg, góð og
þó að lífið væri oft erfitt, þá
varstu alltaf með brandara
tilbúinn. Þú sást vanalega það
jákvæða í stöðunni, sem er ekki
minn besti eiginleiki, og sýndir
mér oft aðra leið.
Við höfum gengið í gegnum
svo margt saman, ýmsa erfið-
leika og hindranir og við höfum
klesst á sama vegginn oftar en
ég get talið. Ég vonaði alltaf,
elsku Kara mín, að þú myndir
koma til baka, ég bað fyrir þér
og hugsaði til þín. Ég er ofsa-
lega þakklát fyrir að hafa feng-
ið að halda í höndina á þér í
gegnum erfiða tíma. Ég gleymi
því aldrei þegar ástandið var
sem daprast hjá okkur vinkon-
um, að þá sagðir þú: „Jafnan er
dimmast undir dögun, eða
hvernig sem það nú er, Unnur
mín“ og hlóst svo eins og brjál-
æðingur.
Þetta eru orð sem ég held
fast í núna, elsku hjartað mitt.
Þú ert á góðum stað núna,
elsku Kara mín. Þín mun ég
alltaf minnast fyrir að vera
þessi yndislega mannvera sem
þú varst, ég á eftir að sakna
þess að heyra brandarana þína,
horfa með þér á Fóstbræður,
eða taka þriggja klukkutíma
samtal við þig í símann. Ég á
eftir að sakna þín. Ég veit þú
fannst frið, og ég hugsa um þig
sem hressasta og skemmtileg-
asta engil sem til er. Ég held
áfram mína leið með minningu
þína að leiðarljósi. Takk fyrir
allt, elsku vinkona mín. Guðný,
Ásgeir, Snorri, Bjarki og Mika-
el, ég votta ykkur mína innileg-
ustu samúð, megi allar góðar
vættir vaka yfir ykkur.
Eitt sinn
varst þú
aðeins draumur.
Fallegur draumur
í huga Guðs.
Draumur
sem rættist.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín vinkona,
Unnur Regína
Gunnarsdóttir.
Elsku, fallega Kara okkar.
Það var ótrúlega sárt að fá sím-
talið um að þú væri farin frá
okkur fyrir fullt og allt.
Eftir sitjum við með allar
fallegu minningarnar um þig
þegar þú og Rakel dóttir okkar
voru saman í Melaskóla, já þið
voruð bara æðislegar saman,
algjörir prakkarar og alltaf
hlæjandi. Þótt leiðir hafi skilið
þá fylgdumst við alltaf með þér
og héldum í vonina um að þú
gætir sigrað sjúkdóminn.
Við kveðjum þig með sárum
söknuði við hlýjar minningar
um þig.
Elsku Guðný, Geiri, Snorri,
Bjarki og Mikki, megi Guð
veita ykkur styrk um ókomna
tíð
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð – en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
(Jóhannes úr Kötlum)
Sara Finney og Vilhjálmur.
Elsku Kara mín. Orð fá því
ekki lýst hversu mikið ég sakna
þín.
Þó að stundirnar sem við átt-
um síðustu ár hafi ekki verið
margar hefur hugur minn alltaf
verið hjá þér. En ég hef verið
svo heppin að fá að eyða tíma
með fallega sólargeislanum þín-
um, honum Mikka. Ég er glöð
að eiga allar góðu minningarn-
ar okkar saman. Öll prakkara-
strikin, öll hlátursköstin og öll
gleðin sem fylgdi þér. Fallega
brosið þitt og yndislegi hlát-
urinn þinn. Þú kenndir mér svo
ótrúlega margt og varst alltaf
svo yndisleg og góð vinkona.
Þú verður alltaf hjá mér í huga
og hjarta.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Sigurborg Rakel
Vilhjálmsdóttir.
Elsku Kara okkar. Við mun-
um eftir þér sem brosandi og-
hlæjandi stelpu sem var alltaf
góð við alla. Þú varst alltaf
brosandi. Þú varst með sterka
réttlætiskennd og passaðir vel
upp á vini þína og vorum við
svo heppin að teljast meðal
þeirra. Þú varst án efa prakk-
arinn í hópnum og voru síma-
og dyraötin ófá. Alltaf tókst þér
að draga okkur með í prakk-
arastrikin enda varst þú svo
uppátækjasöm og sniðug. Þú
varst líka það klár að oftast
komst ekki upp um okkur, enda
vorum við englabekkurinn. Við
munum alltaf muna eftir stóra
brosinu þínu og gleðinni sem
skein úr hjartanu þínu.
Takk fyrir að vera svona frá-
bær vinkona, við munum aldrei
gleyma þér.
Sterk sem sólargeisli
sælan barst frá þér.
Bast alla vinabeisli
er bundust þér hér
Trú og traust þú öllum
tókst á móti mér.
Veittir mér þá von
með vináttu frá þér.
Senn þarf sól að setjast
sest við fyrra bragð.
Því fleiri þurfa að hvetjast
þá við þráum öll þinn garð
Ljósið lifir þó í neista
sem lifir innra með mér.
Minning um sólargeisla
ég mun muna eftir þér.
Og seinna mun ég sitja
við sólarinnar hlið.
Í draumi munt mig vitja
þá mun ég finna frið.
(Silja Rós)
Fyrir hönd bekkjarfélaga úr
Melaskóla,
Anna Jia.
Engin orð fá lýst sársauk-
anum sem vinir okkar, Guðný
og Geiri, ganga í gegnum nú
þegar dóttir þeirra Kara Mist
kveður þennan heim einungis
21 árs gömul. Við kynntumst
Köru strax við fæðingu og
eyddum við vinkonurnar mikl-
um tíma saman með frum-
burðina okkar sem fæddust
með aðeins þriggja vikna milli-
bili. Alltaf var gleðin í fyrir-
rúmi hjá þeim vinunum og þó
að sambandið á milli þeirra hafi
minnkað þegar á unglingsárin
kom þá var alltaf stutt í hlát-
urinn og skemmtilegan húmor
þegar þau hittust. Kara var
umhyggjusöm og hjartahlý og
knúsaði mann fast þegar við
hittumst þó að tíminn hafi oft á
tíðum verið langur á milli. Kara
var svo stolt og glöð þegar hún
átti Mikael Mána fyrir tæpum
tveimur árum og þá héldum við
í vonina að hún myndi komast á
beinu brautina. Kara var falleg,
góð og yndisleg stúlka sem átti
framtíðina fyrir sér. En fíknin
nær víst yfir allt og varð að lok-
um yfirsterkari. Það er umfram
öll sársaukamörk og stríðir
gegn öllum lögmálum lífsins að
missa barnið sitt og getur eng-
inn sett sig í þau spor. Elsku
Guðný, Geiri, Snorri, Bjarki og
Mikki litli, við kveðjum fallegu
Köru okkar með tárum og
minnumst hennar brosandi,
glaðrar og hamingjusamrar.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hildur, Árni
og Heiðar Ingi.
Kara Mist
Ásgeirsdóttir
✝ VilborgStrange fædd-
ist í Reykjavík 22.
febrúar 1923. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hrafnistu 27. sept-
ember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Hansína Þorvalds-
dóttir og Victor
Strange. Vilborg
átti sjö systkini, Elsu, f. 22.11.
1920, d. 11.9. 2003, Borghildi,
f. 6.12. 1921, d. 1.5. 1984, Gyðu,
f. 19.10. 1924, d. 5.2. 1984, Eg-
il, f. 22.9. 1927, d. 27.2. 2013,
Grétar, f. 23.8. 1931, Ruth, f.
26.11. 1933 og Victor, f. 30.11.
1934.
Vilborg giftist 9. desember
1950 Árna Sigurðssyni, f. 9.4.
1918, d. 19.3. 2001. Foreldrar
Selma Rún, f. 17.9. 2005, börn
þeirra eru Knut Aleksander, f.
8.1. 2013, og Sara Marlen, f.
5.9. 2014. Vilborg Anna, f. 8.4.
1983, maki Þorgrímur Hall-
steinsson, f. 19.2. 1974, og son-
ur þeirra er Garðar Helgi, f.
20.6. 2012. 3) Þorvaldur, f. 4.3.
1964, maki Helga Birna
Ingimundardóttir, f. 14.7. 1968,
þeirra börn eru Árni Þórmar,
f. 14.1. 1993, og Drífa Guðrún,
f. 22.7. 1998.
Vilborg lauk barnaskólaprófi
og síðar vann hún lengi vel við
hin ýmsu verslunarstörf. Árið
1958 fluttust þau hjónin til
Innri-Njarðvíkur og hófu þar
rekstur á eigin verslun til árs-
ins 1973 þegar þau fluttust til
Keflavíkur þar sem Vilborg
vann í versluninni Víkurbæ og
síðan í Hagkaup þar sem hún
lauk starfsferli sínum.
Útför Vilborgar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 9. októ-
ber 2014, og hefst athöfnin kl.
13.
hans voru hjónin
Sigríður Árnadótt-
ir, f. 10.4. 1886, d.
19.9. 1972, og Sig-
urður Björnsson, f.
29.5. 1886, d. 9.6.
1928.
Börn Vilborgar
og Árna eru: 1)
Sigríður Victoría,
f. 25.7. 1951, maki
Guðmundur Svav-
arsson, f. 3.3. 1949,
dóttir þeirra er Hulda Karen, f.
4.10. 1983, maki Hjálmar V.
Hjartarson, f. 13.8. 1983, og
dóttir þeirra er Sandra Karen,
f. 13.10. 2009. 2) Garðar, f. 9.7.
1954, maki Kristrún Stef-
ánsdóttir, f. 4.1. 1955, þeirra
dætur eru Kristrún Lísa, f.
21.5. 1975, sambýlismaður
hennar er Nils Johan Torp, f.
10.12. 1975, dóttir Lísu er
Komið er að kveðjustund.
Blönduð trega og sorg en einn-
ig kæru þakklæti. Þakklæti
fyrir að hafa átt yndislega
góða móður og mikla vinkonu.
Móðir mín gerðist skáti ung að
árum og fannst alltaf vænt um
skátaheitið sitt og það að vera
ávallt viðbúin hentaði henni
vel. Það var alltaf stutt í hlát-
urinn hjá henni og ég minnist
þess ekki að hafa séð hana í
slæmu skapi. Foreldrar mínir
voru afar dugleg að ferðast,
voru áræðin í ferðavali sínu og
héldu iðulega á eigin vegum til
fjarlægra landa. Það var þó
Benidorm sem átti hug þeirra
og hjörtu. Þangað var jafnan
haldið í góðra vina hópi og
alltaf var tilhlökkunin og
gleðin ríkjandi. Á síðari árum
áttum við mæðgur dásamlega
daga í utanlandsferðum okkar.
Við fórum á okkar hraða, nut-
um þess að spila, fara í mini-
golf, kíkja í búðir, tala og
hlæja saman og njóta lífsins.
Mamma var yndisleg amma og
langmamma og naut innilega
þessara titla. Það eru ófá
skiptin er hún sat með dóttur
minni á hennar yngri árum og
spilaði, púslaði eða litaði með
henni, já þar var pottþétt kona
sem alltaf var tilbúin í slaginn!
Mamma bjó heima hjá sér allt
þar til fyrir tæpu ári. Hún
hafði notið dvalar í dagdvölinni
á Nesvöllum í nokkur ár. Þar
leið henni vel og átti þar
marga góða vini. Það var í
nóvember 2013 að hún flutti á
Dvalarheimili Hrafnistu í
Hafnarfirði og dvaldi þar allt
til loka ágústmánaðar að hún
flutti yfir á Hjúkrunarheimilið.
Þar kvaddi hún þennan heim
27. september. Elsku mamma
mín, þakka þér fyrir að vera
frábær manneskja, yndisleg
móðir og fyrir allar skemmti-
legu stundirnar okkar saman.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Sigríður Victoría ( Sirrý).
Amma, viltu spila? Þetta er
ein af mínum fyrstu minning-
um um okkur saman. Ég fékk
aldrei nóg af því að spila við
þig og þú varst alltaf jafn ynd-
isleg og gafst þér tíma fyrir
mig. Þú varst alltaf svo hlýleg,
glaðlynd, málglöð og ávallt
mjög stutt í hlátur og bros.
Elsku yndislega amma mín,
ég sakna þín og hef gert um
nokkurt skeið. En ég trúi því
að þér líði betur núna hjá
manninum þínum, honum afa
Árna, og er það mikill léttir.
Ég er óendanlega þakklát
fyrir að hafa komið til þín dag-
inn áður en þú fórst. Þá áttum
við góða stund saman og ég
veit að þú heyrðir hvert orð
því hönd mín var kreist ofur
fast allan tímann.
Dóttir mín, 5 ára, saknar
þín mikið. Hún mun alltaf
kalla þig ömmu Villí líkt og ég
ein gerði og heldur hún því í
þetta fallega nafn fyrir okkur
báðar.
Ég enda þetta á bæninni
sem þú fórst ávallt með fyrir
mig:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Þín
Hulda Karen.
Nú er hún tengdamóðir mín
farin í sína hinstu ferð. Hún
var alltaf mikill ferðalangur og
því til staðfestingar þá end-
urnýjaði hún vegabréfið sitt í
fyrra – þá 90 ára gömul. Mað-
ur veit aldrei og eins gott að
vera viðbúin því að pakka nið-
ur eins og hún orðaði það. Vil-
borg var mér einstaklega góð
og má segja að hún nyti sín
best þegar hún gat verið að
gera eitthvað og gleðja aðra –
sér í lagi börnin sín og fjöl-
skyldur þeirra. Það er sagt að
hláturinn lengi lífið og víst er
að það á við um hana Vilborgu.
Alltaf hress og kát og með
svörin á reiðum höndum. Vil-
borg sagði hverjum sem vildi
heyra að hún ætti besta
tengdason í heimi – hún átti
reyndar bara einn en ég er
mjög sáttur við þessa yfir-
lýsingu hennar. Og er sann-
færður um að betri tengdafor-
eldra en þau Vilborgu og Árna
hefði ég ekki getað fengið.
Eftir að Árni tengdafaðir minn
lést var það svo að Vilborg
dvaldi oft á tíðum um helgar
hjá okkur í Brekkubænum. Þá
ókum við saman á föstudegi
frá Njarðvíkum til Reykjavík-
ur og síðan aftur til baka á
mánudagsmorgnum. Það eru
mörg óborganleg gullkorn sem
hún tengdamóðir mín lét
flakka í þessum ferðum okkar
– gullkorn sem er svo gott að
eiga og minnast á stundum
sem þessari. Við ræddum oft
um hinar ýmsu íþróttir, og þar
var hún tengdamóðir mín á
heimavelli. Mikill aðdáandi
hverskonar boltaíþrótta og
fylgdist vel með gangi mála
hjá sínum félögum. Það var
stundum með ólíkindum að sjá
rígfullorðna konu horfa á leiki
landsliða okkar, hvort heldur
það var fótbolti eða handbolti
– hún hafði alveg skoðun á
gangi mála og lét það óspart í
ljós.
Ég vil þakka Vilborgu fyrir
samfylgdina síðastliðin 45 ár.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
átt slíka tengdamóður sem hún
var. Hvíl þú í friði og ljúfar
minningar um þig lifa um
ókomin ár.
Þinn tengdasonur,
Guðmundur Svavarsson.
Vilborg Strange