Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.11.2005, Síða 77

Læknablaðið - 15.11.2005, Síða 77
UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÍÐORÐ 181 Bjúgaður, Guðjón Lárusson, lyflæknir, hringdi og tjáði óánægju sína með orðaval í sumum læknabréfunum sem honum berast. Sérstaklega er hann ósáttur við orðin bjúgaður, verkjaður og lyfjaður, og bað undirritaðan að herða baráttuna gegn þeim. Um þessi orð var fjallað í 170. pistli (Lækna- blaðið 2004; 10: 713) eftir að leitað hafði verið fulltingis hjá sérfræðingum íslenskrar málstöðvar. Þeir töldu orðin ekki samræmast íslensku málkerfi. Fram kom í pistlinum að þau ætti líklega að flokka sem lýsingarorð, mynduð af nafnorðunum, bjúgur, verkur og lyf. Gott dæmi um myndun lýsingarorðs af nafnorði er kjarkaður (af kjarkur). Flest þau orð sem enda á -aður eru hins vegar lýsingarháttur þátíðar af sagnorði, svo sem niálaður (af mála) og ölvaður (af ölva). Með bjúg, með verki Auðvelt er að Iagfæra með því að setja inn orðin sjúklingur er með bjúg í stað sjúklingur er bjúgað- ur og sjúklingur er með verki í stað sjúklingur er verkjaður. Síðasta orðmyndin, lyfjaður, er líklega öpuð eftir enska orðinu. drugged. og vísar þá til sjúklings sem er sljór eða daufur af völdum lyfja. Einnig þá samsetningu er auðvelt að laga með því að segja: sjúklingur er undir áhrifum lyfja eða sjúklingur sýnir lyfjaáhrif. Ólíklegt er hins vegar að orðið lyfjaður sé notað í almennri merkingu um venjulega lyfjagjöf til sjúklinga, svo sem sjúklingur var lyfjaður þrisvar á dag meðan hann dvaldi á spítalanum. Hvers er að vænta? Á vissan hátt er áhugavert að hugleiða upprunann. Orðmyndirnar bjúgaður og lyfjaður eru án efa til orðnar vegna áhrifa frá ensku orðunum edematous og drugged. Síðan má gera ráð fyrir að orðmyndin verkjaður hafi orðið til sem hliðstæða við þau. Spyrja má hvort fleiri hliðstæður séu í vændum: hitaður (með hita), hóstaður (með hósta), kvíðað- ur (með kvíða) og sáraður (með mörg sár). Úráta Læknir sem ekki vildi láta nafns getið hringdi og benti á að heitið erosion (sjá 179. pistil, Lækna- blaðið 2005; 91: 697) væri ekki aðeins notað um grunn sár, heldur einnig um litlar beinskemmdir sem stundum sjást á röntgenmyndum af beinum og liðamótum. Þá er gjarnan notað íslenska heitið úráta, sem er alveg í samræmi við það sem tilgreint var um uppruna hins latneska heitis (ex-rodere). Stunguóhöpp Ólafur Guðlaugsson, smitsjúkdómalæknir, greip undirritaðan á förnum vegi og vildi fá tillögur að íslenskum orðum til að vísa til þeirra einstaklinga sem eru þátttakendur í stunguóhöppum. Fyrir kemur að starfsmaður stingur sig á nál eða öðru áhaldi, sem þegar hefur verið stungið í líkamsvef eða vessa hjá sjúklingi. Við þetta getur borist smit- efni frá sjúklingi til starfsmanns, þannig að hinn síðarnefndi sýkist. Atburðarásin getur einnig verið öfug, þannig að vefur eða vessi frá starfsmanni smiti sjúkling. Ólafur greindi frá því að sá sem legði til hugs- anlegt smitefni væri nefndur donor á ensku, en recipient sá sem yrði fyrir smitefninu. Iðorðasafn lækna tilgreinir íslenska heitið gjafi fyrir donor og þegi fyrir recipient. Bæði eru þessi heiti stutt og lipur, komin í almenna notkun og hafa fengið fulla viðurkenningu, samanber blóðgjafí, blóðþegi, líf- færagjafi, líffæraþegi og sæðisgjafi. Smitgjafi, smitþegi Undirritaður sér enga ástæðu til að finna hér upp hjólið aftur og leggur því til að notuð verði íslensku heitin smitgjafí og smitþegi um þá ein- staklinga sem eru beinir þátttakendur í fyrrgreindu óhappaferli. Number needed to harm Engilbert Sigurðsson, geðlæknir, hafði samband í tilefni af umfjöllun í síðasta pistli um hugtakið number needed to treat. Hann benti á að hugtakið number necded to harm væri einnig til. Það væri notað í meðferðartilraunum um sambærileg tölu- gildi sem lýsa neikvæðum afleiðingum meðferðar, svo sem aukaverkunum. Á sama hátt og árangurs- skilafjöldinn, number needed to treat, gefur til kynna þann fjölda sjúklinga sem meðhöndla jjarf til að tiltekinn árangur náist, gefur number needed to harm til kynna livaða fjölda sjúklinga þarf að gefa sömu meðferð til að víst sé að tiltekin auka- verkun komi fram. Engilbert vildi láta skoða hvort heitið skaðatala kæmi til greina. Óskað er eftir fleiri tillögum. Jóhann Heiðar Jóhannsson johannhj@landspitali. is Jóhann Heiðar er læknir á Landspítala Hringbraut. Læknablaðið 2005/91 877
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.