Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Síða 3

TIMARIT
MÁLS OG MEMIAIGAR
RITSTJÓRAR:
Kristinn E. Andrésson og Jakob Benediktsson
Des. 1947
2.-3. hefti
Til félagsmanna itláls og menningar
Tímaritið og síðasta félagsbók ársins 1947, annað bindi Mannkynssögunnar
eftir Asgeir Iljartarson, eru óhæfilega síðbúin að þessu sinni, og harmar það
enginn meir en stjórn félagsins. Astæðan til þessa dráttar er pappírsskortur,
eða öllu heldur seinlæti yfirvalda að veita félaginu gjaldeyrisleyfi til pappírs-
kaupa. Þegar fór að þrengjast um gjaldeyri á síðasta ári var um leið loku fyrir
það skotið að liægt væri að fá pappír hér innanlands í svo stór upplög sent fé-
lagsbækur Máls og menningar koma út í, án þess að félagið sjálft gæti lagt fram
gjaldeyrisleyfi. En erfiðlega og seint hefur gengið að fá úr þessu bætt, og er
það ekki því að kenna að ekki hafi verið eftir því leitað af hálfu stjórnar félags-
ins. Sú úrlausn sem nú hefur fengizt nægir þó ekki til þess að tryggð sé útkoma
allra félagsbóka ársins 1948, svo að hyggilegast mun að svo komnu rnáli að
biðja félagsmenn að taka á þolinmæðinni enn um sinn, ef nokkur dráttur kynni
að verða á útgáfu þeirra bóka sem nú eru í undirbúningi.
Tíinaritshefti þetta verður að koma í stað tveggja hefta sem eftir voru að
réttu lagi af árganginum 1947, enda er heftið eins stórt og tök eru á, og allur
árgangurinn verður ekki miklu minni en venjulegt hefur verið. Hins vegar skal
því ekki neitað að stjórn félagsins þykist liafa borið skarðan hlut frá borði í
skiptum við yfirvöldin í samanburði við aðra, þar sem ekki hefur orðið vart við
að önnur tímarit hafi orðið að draga verulega saman seglin enn sem komið er.
Og vitanlega finnst okkur að meiri ástæða væri til að hefja niðurskurðinn á
einhverjum öðrum vettvangi en á félagsbókum Máls og menningar.
Stjórn félagsins hefur orðið þess vör að sumum félagsntönnum hefur þótt
misráðið að félagið skuli hafa gefið út bækur utan félagsbóka, í stað þess að
nota allan fáanlegan pappír í þær. Því er til að svara, að pappír sá sem notaður
hefur verið í þessar bækur hefði ekki hrokkið í eina félagsbók, vegna þess hve
upplög þessarar bóka eru miklu minni; auk þess hefur hann verið af margvís-
legu tagi og flestar tegundirnar þess eðlis að þær voru ónothæfar í félagsbækttr,
enda alls ekki unt að ræða að fáanlegir væru nema smáslattar af hverri tegund.
Það hefði því engin áhrif haft á útgáfu félagsbókanna þótt látið hefði verið
7