Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Qupperneq 48

142
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Rankin og Dirksen ætluðu af göflunum að ganga, Kolumbíufylkis-
nefndin komst í æsing, kröfur komu fram um hreinsun skólakerfis-
ins í heild sinni, sem bersýnilega væri gegnsýrt af kommúnisma.
Allt þetta væri hægt að láta eins og vind um eyrun þjóta, því að
reynslan hefur kennt manni að búast hvorki við greind eða skiln-
ingi á ameríkanisma hjá þessum flokki á þingi voru. Andsvör kenn-
aranna, sem sú mikla ábyrgð hvílir á að leiðbeina börnum okkar
og gæta andlegrar velferðar þeirra, voru óheillavænlegri. Snérust
þeir til varnar andlegu frelsi? Héldu þeir því einart fram að börnin
í háskólanum hefðu bæði rétt og skyldu til þess að afla sér fróð-
leiks um önnur lönd? Mótmæltu þeir og héldu því fram, að treysta
yrði stúdentunum til þess að nota gáfur sínar og almenna skyn-
semi? Fullvissuðu þeir okkur um það, að ameríkanismi stúdenta
þeirra væri nægilega haldgóður til þess að standast áróður? Leystu
þeir jafnvel af hendi það frumstæðasta verk, sem krafizt varð af þeim
framar öðrum, að gagnrýna þessa margumtöluðu ræðu?
Því fór fjarri. Yfirumsjónarmaður skólanna í fylkinu, Dr. Hobart
Corning, hafði hraðan á að lýsa sig samþykkan aðfinnslum þing-
mannanna Rankins og Dirksens. Hann játaði að þetta væri allt
saman frá upphafi „mjög óheppilegt“, og hefði „hneykslað alla
kennarastéttina“. Hann bætti því við að ófyrirsynju, að það sem
frú Lewis hefði sagt „hefði vakið andúð allra, sem starfa að upp-
eldismálum í Washington“, og „málið allt væri andstætt þeirri upp-
eldisheimspeki, sem starf okkar byggist á“. Hinum ólánssama skóla-
stjóra „Western High School“, herra Danowsky „ofbauð mest og
var gramastur allra“. Kólumbíufylkisnefndin gat verið ánægð yfir
því, að þótt hann ætti enga sök á þessu, hafði hann fengið verðuga
ofanígjöf!
Það eru viðbrögð kennaranna, sem gera þetta atvik að öðru og
meiru en hégóma. Enginn býst við öðru en móðursýki af herra
Rankin og sumum blöðunum, en manni blöskrar að sjá kennarana
bregðast trúnaðarskyldu sinni af hræðslu við gagnrýni og af skiln-
ingsleysi á undirstöðuatriðum. Og það væri gaman að fá að vita,
hvaða uppeldisheimspeki það getur verið, sem heldur að æskulýð-
urinn verði búinn undir borgaralegar skyldur með því að byrgja
honum útsýn.