Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Síða 56

150
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
nefndin á óamerískri starfsemi var alvarlega hrelld yfir ótryggð
starfsmanna ríkisins og gaf því skýrgreiningu árið 1943 á því, hvað
væri skemmdarstarfsemi, og hagaði störfum sínum í samræmi við
þá skýrgreiningu. Skýrgreiningin var aðdáunarverð. Enginn gat
dregið í efa rökfestuna og samræmið:
„Skemmdarstarfsemi á rætur sínar að rekja til hegðunar, sem
er vísvitandi skaðleg og óvinveitt stjórn Bandaríkjanna, sem
reynir að grafa undan stofnunum hennar og rangfæra ætlun-
arverk hennar, tálma áformum hennar og gera lítið úr við-
leitni hennar, og hefur það lokatakmark að kollvarpa henni.“
Það er fullvíst, að hver sá, sem sekur er um slíka starfsemi sem
þessa, verðskuldar ekki aðeins embættismissi, heldur einnig refs-
ingu. En hvernig var þessu beitt? Því var beit gegn tveimur mikils-
metnum fræðimönnum, Robert Morss Lovett og Goodwin Watson,
og gegn William E. Dodd, ungurn og efnilegum sagnfræðingi, syni
fyrrverandi sendiherra okkar í Þýzkalandi. Af nærri þremur milljón-
um starfsmanna, sem eru í þjónustu ríkisins, voru þessir þrír
taldir reka skaðvænlegustu skemmdarstarfsemi, og fulltrúadeildin
svipti þá embættum. Áframhaldið er öllum kunnugt. Oldungadeildin
samþykkti þetta líka, til þess að fá samþykkta fjárveitingu, sem
henni var hugleikin, og forsetinn skrifaði undir lögin með mótmæl-
um af sömu ástæðu. Hæstiréttur lýsti yfir því, að lögin væru brot á
stjórnarskránni. Hver varð að lokum ber að skemmdarstarfsemi,
Lovett, Dodd og Watson eða þingið, sem var staðið að því að brjóta
fyrstu grein stjórnarskrárinnar?
Loks er það, að mælikvarðar á skort á hollustu eru ekki aðeins
fánýtir í framkvæmd, heldur hafa þeir einnig skaðlegar afleiðingar.
Þeir draga athyglina frá starfsemi, sem í raun og veru er þjóð-
hættuleg, og þagga niður gagnrýni, sem á rætur sínar í sannri þjóð-
hollustu. Enginn mun neita því, að til séu í Ameríku menn, sem
ekki verður treyst, en engin ástæða er til þess að ætla, að neinum
þeirra mælikvarða, sem nú er verið að búa til, verði nokkru sinni
beitt gegn þeim. Það er vert að hafa það í huga, að þegar Rankin
var spurður að því, hvers vegna nefnd hans rannsakaði ekki Ku Klux
Klan, svaraði hann því, að Ku Klux Klan væri ekki óamerískt heldur
amerískt!