Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Qupperneq 107

HIROSHIMA
201
inn.“ „Ekki enn,“ sagði faðir Kleinsorge. Hann hafði með sér
bráðabirgðalækningatæki dr. Fujiis og hann hafði tekið eftir dr.
Kanda í hópnum, svo að hann leitaði hann uppi og spurði hvort
hann vildi búa um hin slæmu sár föður Schiffers. Dr. Kanda
hafði séð konu sína og dóttur látnar í rústum spítala síns; nú sat
hann með höfuðið í greipum sér. „Eg get ekki gert neitt,“ sagði
hann. Faðir Kleinsorge batt meiri umbúðum um höfuðið á föður
Schiffer, flutti hann í halla, og kom honum þannig fyrir að höfuðið
var hæst, og hrátt dró úr blóðrásinni.
Um sama leyti heyrðist skarkali í flugvélum sem nálguðust. Ein-
hver í hópnum í nánd við Nakamura-fjölskylduna hrópaði: „Það
eru Grumman-vélar sem ætla að ráðast á okkur!“ Bakari, Naka-
shima að nafni, stóð á fætur og skipaði: „Allir sem eru í einhverju
hvítu verða að fara úr því.“ Frú Nakamura færði börnin sín úr
blússunum, opnaði regnhlífina sína og lét þau fara undir hana.
Mikill fjöldi fólks, jafnvel þeir sem voru hættulega særðir, skreið
undir runna og beið þar þangað til suðið hjaðnaði, en það hefur
eflaust komið frá njósnara- eða veðurrannsóknar-vél.
Það byrjaði að rigna. Frú Nakamura lét börnin vera kyrr undir
regnhlífinni. Droparnir urðu óeðlilega stórir, og einhver hrópaði:
„Bandaríkjamennirnir eru að kasta niður benzíni. Þeir ætla að
kveikja í okkur!“ (Þessi ótti stafaði af einni af skýringum þeim
sem gengið höfðu um garðinn á því hvers vegna Hiroshima hefði
brunnið svo mjög: hún var á þá leið að ein vél hefði dreift benzíni
yfir borgina og kveikt síðan einhvern veginn í því í einu vetfangi.)
En droparnir voru greinilega vatn, og meðan þeir féllu varð vind-
urinn hvassari og hvassari, og allt í einu geystist hvirfilbylur gegn-
um garðinn — hann hefur sennilega stafað af hinu geysilega loft-
streymi úr brennandi borginni. Risastór tré brotnuðu; smærri tré
voru rifin upp með rótum og þeyttust upp í loftið. Hærra uppi
hringsnerust ýmsir flatir munir í trylltri ringulreið í hvirfilstrókn-
um— hlutar af járnþökum, pappír, hurðir, strábreiður. Faðir
Kleinsorge lagði klút yfir augu föður Schiffers svo að hinn sár-
sjúki maður héldi ekki að hann væri orðinn brjálaður. Rokið feykti
frú Murata, forstöðukonu trúboðsins, sem sat rétt hjá ánni, niður
bakkann á grunnum, ldettóttum stað, og hún óð upp úr aftur með