Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Qupperneq 120

214
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Hinir helgu menn ræddu þetta atriði þarna í garðinum innan um
sært fólk sem var jafn þögult hinum látnu, og ákváðu að faðir
Kleinsorge ætti að bera fram kröfuna, sem fyrrverandi starfsmað-
ur trúboðshússins eyðilagða. Þegar hinir lögðu af stað með hand-
vagninn kvaddi faðir Kleinsorge því Kataoka-börnin og þrammaði
í leit að lögreglustöð. Óþreyttir, snyrtilegir lögreglumenn úr ann-
arri borg voru á verði, og hópur óhreinna og ræksnislegra borgara
þyrptist kringum þá og spurðu flestir um týnda ættingja. Faðir
Kleinsorge fyllti út kröfueyðublað og lagði af stað gangandi gegn-
um miðbik borgarinnar í áttina til Nagatsuka. Þá en ekki fyrr
gerði hann sér fyllilega ljóst hversu víðtækt tjónið var; hann gekk
fram hjá húsarústum eftir húsarústir, og þrátt fyrir allt sem hann
hafði séð í garðinum varð hann agndofa. Þegar hann komst til
klaustursins var hann orðinn veikur af þreytu. Síðasta verk hans
áður en hann lét fallast á rúmið var að biðja einhvern að fara og
ná í móðurlausu Kataoka-börnin.
Samtals var ungfrú Sasaki tvo daga og tvær nætur í bráðabirgða-
afdrepi sínu með brotinn fót ásamt hinum tveimur óhugnanlegu
félögum sínum. Eina dægrastytting hennar var þegar menn komu
að loftvarnarbyrgi verksmiðjunnar, og drógu lík upp úr þeim með
kaðli, en það sá hún út undan einu horninu á afdrepi sínu. Fót-
leggur hennar varð marglitur, bólginn og sundurgrafinn. Allan
tímann var hún matar- og vatnslaus. Þriðja daginn, 8. ágúst, komu
nokkrir vinir hennar, sem héldu að hún væri dáin, að leita að líki
hennar og fundu hana. Þeir sögðu henni að móðir hennar, faðir
hennar og litli bróðir hennar sem voru í Tamura-spítalanum, þar
sem barnið var sjúklingur, þegar sprengingin varð, væru áreið-
anlega öll dáin, því að spítalinn hefði tortímst gersamlega. Síðan
yfirgáfu vinirnir hana og létu hana eina um að íhuga þessar fréttir.
Síðar tóku nokkrir menn hana upp á höndum og fótum og báru
hana drjúgan spöl að vörubíl. Vagninn ók um klukkutíma eftir
ósléttum vegi, og ungfrú Sasaki, sem var orðin viss um að hún
væri orðin ónæm fyrir sársauka, komst að raun um að svo var ekki.
Mennirnir lyftu henni af bílnum við hjúkrunarstöð í Inokuchi-
hverfinu, þar sem tveir herlæknar athuguðu hana. í sama svip og