Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Síða 124

218
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
spurði hún hann hvort hann hefði fundið manninn sinn. Einu
sinni reyndi hann að ympra á því að ef til vill væri tími til kom-
inn að jarða barnið, en frú Kamai þrýsti því aðeins fastar að sér.
Hann fór að forðast hana, en í hvert skipti sem hann leit á hana,
starði hún á hann og augu hennar spurðu sömu spurningarinnar.
Hann reyndi að forðast augnaráð hennar með því að snúa í hana
bakinu eins mikið og honum var unnt.
JesÚÍTARNIR tóku um fimmtíu flóttamenn inn í hina glæsilegu kap-
ellu klaustursins. Forstöðumaðurinn veitti þeim þá læknishjálp
sem hann gat — en það var einkum að hreinsa burt gröft. Allir
meðlimir Nakamura-fjölskyldunnar fengu brekán og flugnanet. Frú
Nakamura og litla dóttir hennar liöfðu enga matarlyst og átu ekki
neitt; sonur hennar og hin dóttirin átu hverja máltíð sem þeim
var boðin en seldu þeim jafnharðan upp. 10. ágúst kom vinkona
þeirra, frú Osaki, í heimsókn og sagði þeim að sonur hennar Hideo
hefði brunnið til bana í verksmiðjunni þar sem hann vann. Toshio
hafði litið á þennan Hideo sem eins konar hetju, og hafði oft kom-
ið í verksmiðjuna að sjá hann stjórna vél sinni. Næstu nótt vakn-
aði Toshio með ópum. Hann hafði dreymt að hann sæi frú Osaki
koma upp um op á jörðunni ásamt fjölskyldu sinni, og að hann
sæi Hideo við vélina sína, stóra vél með dragbandi, og að hann
stæði sjálfur við hliðina á Hideo, og af einhverri ástæðu var þetta
hræðilegt.
(Niðurlag í næsta hefti)