Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Qupperneq 5

ÓMENNINGARTÆKIÐ ÚTVARP
þjóðir" vorar. Þessi skýring nægir einnig til að gera grein fyrir liinu einkennilega áhuga-
leysi fréttamannanna á að krefja íslenzka ráðamenn sagna um pólitíska atburði innan-
lands, komast fyrir rætur og eðli þeirra, — sem hver góður fréttamað'ur hefur ávallt litið
á nærri því sem helga skyldu sína. Nei, loðmollan skal ríkja, það verður að fara varlega.
En allir geta skilið að þessi loðmoUa, þetta hlutleysi sem er hlutdrægni, á ekkert skylt við
vandaða fréttaþjónustu. Og þegar Ríkisútvarpið bregzt þannig þeirri skyldu sem hlýtur
að vera skráff efst á erindisbréf þess, og þó ekki kæmi annaff til, þá er þegar vafasamt
hvort því ber heitiff menningartæki. Það ber ekki heldur vott um að það sækist eftir því
heiti, þegar það gerir út sérstaka sendiboffa til annarra landa til þess að hafa eftir
hégómamál í veizlum fyrirmanna, þó að það hafi ekki annars, fremur en íslenzku dag-
blöðin, fyrir sið að senda út fréttamenn á vettvang stórviðburða erlendis.
Nú gæti reyndar verið enn ein skýring á eymd útvarpsfréttanna, þó hún virðist ótrúleg.
Meffan verið var aff skrifa þetla greinarkorn vofffi yfir eitt mesta verkfall sem háff hefur
verið á Islandi. Það er ekki ofmælt að hvert mannsbam á landinu beiff þess í ofvæni að
heyra hvort verkfallið mundi hef jast eða ekki. Sunnudaginn 8. desember voru haldnir tveir
fundir í Reykjavík sem réffu miklu um gang málanna: í Verkamannafélaginu Dagsbrún
og Verzlunarmannafélagi Reykjavíkur. I báðum þessum íélögum var samþykkt endanlega
að byrja verkfallið á þriðjudag: teningunum var kastaff. Maffur skyldi ætla aff slíka stór-
viðburði láti Ríkisútvarpið ekki framhjá sér fara. En þaff var nú eitthvað annaff. Svo brá
við aff ekki kom orð í neinum fréttatíma útvarpsins þennan dag um fundina og úrslit
þeirra, og í rauninni vissi Ríkisútvarpið varla sunnudaginn 8. desember aff útlit var fyrir
aff skelia mundu á víðtækustu verkföll í sögu íslenzks verkalýðs tveimur dögum seinna.
Aftur á móti var hlutleysiff auglýst með því að flytja yfirlýsingu um þessi mál frá ríkis-
stjórninni, „taktískt innlegg“ í baráttuna frá hennar hálfu! Að því er mér hefur veriff
hermt vaknaffi útvarpið ekki til vitundar um hvaff væri aff gerast fyrr en á mánudags-
kvöldið.
Þetta er ótrúleg saga um fréttaþjónustu Ríkisútvarpsins, svo ekki er nema von manni
detti í hug ótrúleg skýring. Hér með er þeirri fyrirspurn beint til ráðainanna útvarpsins
hvort fréttaflutningur þess sé ef til vill háður einhverskonar ritskoðun, og hvemig þeirri
ritskoðun sé þá háttaff.
S. D.
275