Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Síða 29

BANDARÍSK BYLTING
sér vatn að drekka eða taka sér frí til
að fylgja látnum ættingja til grafar.
Ef þeir neita að vinna eftirvinnu, eru
þeir skrifaðir upp og sendir heim í
dagvinnutímanum. Þeir þora ekki að
ganga með dagblað í vasanum af ótta
við að þeir verði sakaðir um að lesa
í vinnutímanum. Þegar fyrirtækið
óskar að láta verkamenn sína vinna
lengur en 40 stundir á viku, þarf það
ekki annað en „gera áætlun“ um eft-
irvinnu. Hér er dæmi um það hvernig
þetta „áætlunar“-fyrirkoinulag er:
Nýlega bar svo við, að verkamaður í
Chryslerverksmiðju neitaði að vinna
í matartímanum um hádegið, þegar
verkstjórinn bað liann um það. Verk-
stjórinn fór með hann á fund sam-
starfsnefndarinnar. Starfsmaður sam-
starfsnefndarinnar spurði verkstjór-
ann: „Sagðirðu honum, að gerð
hefði verið áætlun um þessa vinnu,
eða baðstu hann bara að vinna?“
Verkstjórinn kvaðst einungis hafa
beðið hann að vinna. Þá sagði sam-
starfsnefndarmaðurinn: „Segðu hon-
um næst, að gerð hafi verið áætlun
um þessa vinnu, og ef hann neitar
enn að vinna, þá máttu reka hann, því
að við höfum óskoraðan rétt til að
gera áætlanir um framleiðslu eins og
okkur hentar.“
Hver sá, sem hlustar á eða talar við
verkamenn í bílaverksmiðjunum,
sannfærist fljótt um, að þeir vænta
sér ekki lengur neins af sambandinu.
A fyrstu árum sambandsins var al-
gengt að heyra verkamenn segja: „Nú
höfum við sambandið, og þurfum því
ekki að láta bjóða okkur ýmislegt,
sem við urðum áður að þola.“ Nú
hljóðar þetta þannig: „Þegar við
höfðum sambandið, þurftum við ekki
að láta bjóða okkur annað eins og
þetta.“ Það var þegar ljóst fyrir fjór-
um árum, að verkamenn voru búnir
að glata öllu trausti á sambandinu.
Þegar ástandið er komið á það
stig, eru allar spurningar um það,
livað einhverjir aðrir leiðtogar kynnu
að hafa gert eða liefðu áít að gera,
eða hverju hefði mátt áorka, ef fylgt
hefði verið annarri stefnu, út í blá-
inn. Slíkt væri að endurtaka mistök
trotskista fyrir þrjátíu árum, þegar
þeir reyndu að mynda sér stefnu og
forustu er komið gæti í stað stefnu og
forustu Stalins, meðan Stalin hélt ó-
trauður sínu striki við uppbyggingu
hins mikla rússneska skriffinnsku-
bákns og þess Rússlands, sem á ekki
lengur neitt skylt við Rússland bylt-
ingarinnar.
Það er ekki fyrst og fremst sjálf-
virkninni að kenna, að CIO hefur nú
runnið skeið sitt á enda, enda þótt
sjálfvirknin hafi opinberað vanmátt
þess. Orsökina er að finna í þeirri
staðreynd, að sérhver samtök sem
mynduð eru í kapítalisku þjóðfélagi
og taka sér ekki alræðisvald, en láta
sér nægja að taka upp baráttuna á
einangruðum sviðum þess þjóðfélags,
eru fyrr eða síðar innlimuð í þjóðfé-
299