Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Side 58

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ef hann kæmi að heimsrekj a Margrétu, ég vissi að hún var hrifin af honum.
En hvað haldið þér að komi fyrir? Þegar hann kemur til hennar vill hún
ekki tala við hann. Hún er reið af því að hann vill ekki lengur vera skáld.
Konur hafa fengið kosningarétt en þær eru jafnmiklir aular eftir sem áður.
Þær vilja ekki brauð, þær vilja skartgripi — skáldskap.
Izzy fer aftur í söluferð og faðir hans er ánægður, hann segir mér að Izzy
hafi lært meira á tveimur mánuðum viðvíkjandi silkiviðskiptum en nokkur
annar gæti lært á tíu árum. Og hversvegna ekki? Kantrowitzættin hefur feng-
izt við silkiverzlun í tvö hundruð ár. Drengurinn þekkti silki eins og þeir sem
eru af tónlistarætt þekkja tónlist. Hann hafði fengið það í vöggugjöf. Hann
þurfti ekki að fara í neinn skóla til þess að læra að greina á milli silkis og
bómullar. Ég segi ekkert og faðir hans er hamingjusamur. Allt er í bezta lagi.
Kantrowitz sér ekki sólina fyrir syni sínum. Ég skil það nú hversvegna hann
var svona hreykinn af Izzy fyrir skáldskapinn, og hengdi kvæðið lians upp
á vegg í umgerð. Þetta var nýtt, skáldskapur hafði ekki áður þekkzt í ætt
Kantrowitz. Oðruvísi var það með silki, það var óhugsandi að maður af
þeirri ætt hefði ekki vit á silki.
Á hverjum morgni, þegar ég fer á skrifstofuna, sé ég bréf til Margrétar
minnar, utanaf landi, en ég læt sem ég taki ekki eftir því. Pilturinn ferðast
fram og aftur, og í hvert skipti sem hann kemur heim hittir hann Margrétu.
Stundum talar hún svona við hann og stundum hinsegin — heit og köld, en
ég læt sem ekkert sé. Bezt að bíða og sj á til. Ég hef alltaf trúað því að blóðið
afneitaði ekki uppruna sínum, og í minni ætt hafa engin skáld verið.
En nú hefur bróðir Izzys, sem var í félagi við föður þeirra, stofnað sína
eigin verzlun. Izzy kemur heim og gerist meðeigandi í verzlun föður síns.
Og nú er ekki lengur hægt að tala við Kantrowitz gamla, svo hreykinn var
hann af syni sínum. Hann dekraði við hann tuttugu og fjóra tíma á sólarhring.
Hann óttaðist alltaf að Izzy mundi snúa sér aftur að Ijóðagerðinni.
Nú kemur á markaðinn ný silkitegund og allir heildsalar fá sýnishorn. Izzy
skoðar það, fer um það höndum, þefar af því, gælir við það. Aldrei hafði sézt
neitt líkt því hvernig þessi piltur handlék þessa nýju silkitegund. Heildsal-
arnir höfðu gefið henni nafn — ég man ekki hvað það var — en Izzy heldur
áfram að handleika silkið, þeíar af því, þrýstir því að vanga sér og vörum.
Og hann segir:
Indíánskur andblær! Augu hans glitra og hann verður rauður í framan
eins og hann væri drukkinn af að fara með þetta silki. Segir bara þetta:
Indíánskur andblær.
328