Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Síða 61

ÞAÐ ER HÆGT AÐ GRÆÐA Á SKÁLDSKAP
þau hnakkrífast útaf einhverju sem ég skil ekkert í. Og hann reykir pípu og
hún reykir vindling. Og mér finnst ég vera að farast, hjartað ætlar að springa.
Ég get ekki stillt mig lengur, stend á fætur og hrópa:
Hvað gengur að ykkur börn? Izzy! Aftur? Þú gleymir því, að þú ert kvænt-
ur maður. Izzy, aftur skáldskapur? Hvað verður úr þér?
En Izzy lítur á mig eins og ég væri veraldarinnar mesti afglapi, svo brosir
hann, tekur upp bók og ég get sagt yður að ég varð aftur hamingjusamur
á einu andartaki. Milli blaðanna í bókinni voru sýnishorn af silki. Þau voru
að fara í gegnum ljóðbókmenntirnar til þess að reyna að finna eins gott nafn
á silkitegund og Indíánskur andblær hafði verið.
Þér sjáið því, að það er hægt að græða á skáldskap. En það þarf til þess 4
amerískan pilt sem veit hvernig hann á að nota hann, en ekki skáld eins og
í gamla landinu sem farast úr sulti í köldu þakherbergi.
En af mér er það að segja að ég varð mjög veikur og læknirinn skipaði
mér að bætta að vinna um tíma og þess vegna afréð ég að heimsækja ættingja
mína í gamla landinu.
Yður hefði því verið alveg óhætt að segja mér að þér væruð rithöfundur,
það er ástæðulaust að skammast sín fyrir það.
Halldór Stefánsson íslenzkaði.
331