Tímarit Máls og menningar - 01.11.1974, Qupperneq 41

Ökuferð: frá Skugganum til Dfúpsint
Manni er að segja, ertu hræddur, erum við í röflandi drykkju. Kvað á ég
að sverja . . . Að þú hættir að haga þér einsog skepna, að þú hættir tónlistar-
predikunum yfir saklausu fólki, að þú hættir að vera einsog spámaður með
sellóið þrumandi meðal saklauss fólks, skilurðu, látir okkar mál í friði,
skilurðu, það verða stríð í lífinu, menn verða að fá útrás við að koma sér
áfram, það er allt og sumt Hans, við höfum fullan rétt á að berjast fyrir
réttlætinu, það er allt og sumt, segir Manni. Er það ekki nokkuð! segir þú:
að hætta að vita af tónlist, hætta að elska! Ertu drukkinn, slagar bíllinn af
drykkju, það verður eittkvað að gerast, það er ekki það gaman. Hætta að
lifa fyrir tónlistina? segir þú. Engan munnsöfnuð í mínum bíl! segir Manni
og brosir feitu brosi, fitan breiðist um varir hans, rennur út á kinnarnar,
brækjast um alla ásjónuna. Annað kvort sverðu eða sverðu ekki. Ætlarðu
út með það! Hárin blakta ljós og saklaus um kvirfil þinn, bendlast annað
veifið og hrúgast í sátur, einsog moð á litinn, nei saklaus englahár á litinn,
það er ógeðslegt, brækjan er út um alla ásjónu Manna, hann situr fyrir
framan og brosir af sælu og nautn. Látið hann koma upp aftur, segir Manni,
það er enginn bíll í nánd, þú ríst á ný undan farginu, allt í einu orðinn
hrærður, en á annan hátt en áður (það er naumast að margt gerist í einni
svipan, þó erum við Tjúlli í fýlu og nennum ekki að eyða orðum á þig),
það er engu líkara en þú sért ánægður þrátt fyrir allt. Ég get ekki logið,
segir þú, þú segir ekki meir, elskarðu Tónverkið svona heitt. Bölvuð skepn-
an! segir Manni og stöðvar bílinn, vill horfa á okkur gera það. Berjið hann!
segir hann og bíður eftir okkur. Best að láta Tjúlla berja, ég nenni því ekki,
erum við hérna fremur en annars staðar, á maður að vita eittkvað, svo fer
Tjúlli að berja þig að aftan, síðan á kjálkann, þú liggur vel við höggi þíng-
mannsins, einsog þú hefðir stillt þér upp til að láta berja þig, horfir skáhallt
upp á við einsog þú værir guðhræddur maður að tala við Tónverk á himnum
og endurtekur kvað eftir annað: Ég get það ekki, ég get ekki svikið mína
eigin . .. Tjúlli miðar enn einu sinni á kjálka þinn, en í þessum svifum segir
Manni: Látum’ann vera á milli okkar (reiðandi upp hnefa fyrir framan) og
lætur högg bylja á augum þínum eða enni jafnframt því sem Tjúlli póker
slær þig aftan frá. Þú riðar á hnjám, því á hnjám stendurðu allan tímann,
fellur hægt út að hurðinni mín megin, ég nenni ekki að taka þátt í þessu,
það liggur við að mér bjóði við þér, nenni ekki að stöðva fall þitt, það er
nóg að reisa þig, ég geri það sinnulaus, þú ert sakleysið sjálft, kve mér býður
við þér, við erum kannski drukkin, kvað erum við í þessum heimi, tekur því
að vita það, vilja nokkuð, vera nokkuð sérstakt, halda nokkru fram, er nokk-
31