Tímarit Máls og menningar - 01.11.1974, Blaðsíða 43

Ökuferð: frá Skugganum til Djúpsins
þig fótum, svona, áfram með hann, við erum lengi að komast til strandar,
þetta er helvítis leið og verða að drattast með þig í slíkri ólund, það skapar
áhyggjur, það er ekki kurteisin, Manna stekkur ekki bros á vör allan tímann,
svækjan líður niður um kok svo maður grípur andann á lofti, hún límist
við geð manns og hángir í manni sem alger viðbjóður. Við erum að gera
það! það er skrítið, þú veður til hnés í aðdjúpt vatnið. Þetta kostar okkur
töluverða áreynslu því þú ert farinn að óttast og gera okkur erfitt fyrir með
andófi því þú veist að einkver hönkun á að fara fram. Við Hermann og
Tjúlli stöndum hlið við hlið í flæðarmálinu, við sjáum um að þú brjótist
ekki á land, við fáum okkur kvíld, við erum ekki ýkja þreytt, en kurteis. Þú
ert afkvíaður tveggja vegna af háum klettaveggjum sem enginn mundi geta
klifið, á einn veg er heimshaf, þángað máttu fara, ekki erum við á móti þér,
er þetta ekki kurteisi, við vörnum þér landmegin, það er skylda okkar, kver
ætli banni þér að hreyfa þig! Þarna stendurðu frammi fyrir okkur, þú ert
hræddur, þó er svipurinn orðinn hlutlausari en áður. Nú, aldrei þessu vant,
dirfist þú að horfast í augu við Manna án þess að blikna undan gödduðu
augnaráði hans, þú ert orðinn harður, þú horfir á hann einsog þú værir að
horfa á eittkvað sem er þér óviðkomandi, við stöndum þegjandi um stund
og horfum á þig í gildrunni, en blíð, það er Manni sem rýfur þögnina. I
síðasta sinn: Ætlarðu að haga þér einsog maður? Kvernig þá? spyrðu. Að
vera MAÐUR, semja þögla tónlist. Þú segir hægt og lágt: Nei. Þú segir aftur:
Nei. Manni rekur upp hlátur. Sama er mér! segir hann. Kvað ætli okkur
varði um þögn þína, eða orð; jafnvel þótt þú hefðir svarað játandi, kvað
skipti það okkur þótt þú lofaðir að halda þér saman. Við viljum annars
konar þögn, hana skulum við fá. Þú starir á hann, þú ert farinn að skjálfa af
kulda og undrun, kvað veit ég um það, við erum allt um það kurteis. Ertu
sofandi, kallar Manni sperrtur. Kanntu ekki mannasiði. Talaðu! Oldurnar
hafa bleytt þig upp að mitti, þú riðar í spori þegar þær falla aftan á þig.
Ég get elcki logið, segirðu, búist ekki við neinu af mér. Manni snýr sér að
Tjúlla þingmanni, þuklar á honum. Eftir kverju ertu að bíða! segir hann
grimmur og fumandi, á hann Tjúlla þíngmann, er Tjúlli áttur í hlutabréfum.
Við erum kurteis. Kvað ertu að segja, ertu að segja eittkvað, erum við að
hugsa í dauða einkverrar drykkju, þá það, ekki getum við gert að því, ég
horfi á Tjúlla þegar hann dregur byssuna undan klæðum, hann veltir henni
í lófanum og gælir við hana, við bíðum fyrirskipana, þú horfir á okkur,
Manni rekur upp hlátur og segir kurteislega: Skjóttu!
Tjúlli lyftir byssunni, þú horfir á mig, kvernig á að hitta þig svona slag-
3tmm
33