Tímarit Máls og menningar - 01.11.1974, Side 58

Tímarit Máls og menningar
þessi endalausi kaldi og dúður, vetrarfrakkar, hálstreflar, vettlingar, snjó-
sokkar. Allt er þaS þreytandi til lengdar. Nú er ísinn brotinn af firðinum inn
undir Hörgárgrunn og vonandi að hann fari nú fljótlega. I gær var maður á
ferð innan af Akureyri. Hann hafði hest fyrir æki og fór ísinn. Oskrandi
stórhríð skall á. Maðurinn tók hestinn frá ækinu og fór að laga á sleöanum.
Þá stekkur hesturinn frá honuin — og í vök — drukknar.
En maðurinn villist í hríöinni - en kemst þó til bæja. Þetta er ísasaga.
En í sumar hlýtur að verða gott veöur í EyjafirÖi. Heyrið þér! Er ekki
langt síðan þér hafið komið til Noröurlandsins. Þér ættuð að koma í sumar
— hvíla yður ögn. Ég veit að vísu að þér munuð ekki eiga heimangengt -
íslenskar húsmæður eiga það ekki, allra síst þær sem bæði þurfa að vera
húsmæður og húsbændur. En ef þér gætuð tekið yður hvíld frá húshaldinu
þá ættuð þér að koma norður í Eyjafjörð. Mér væri sönn ánægja að greiða
götu yðar að því leyti sem ég gæti. Og gaman væri að heyra eina nýja þulu
hjá yður eða ferskeytlu — út í eyfirsku sólskini.
Ég fylgist svona vel með hlutum og dagskrármálum að ég hefi ekki lesið
rifrildi Dr. og hins Dr. - Agúst - Alex. En það verð ég að segja að meira
álit hefi ég á Ágústi bæði til ljóða og lista en Alexander. Ég las greinir eftir
hann í fyrra um okkur skólapilta - þar sem hann gerði okkur að réttlausum
lærdómsvélum og jafnframt lofaði Rector - hvorutveggja var það heimsku-
legt eða ósamrímanlegt þeim spekingsanda sem mér viröist Alex. álíta sig
hafa.
Auðvitað er Sjöfn engin fyrimynd. Ég er búmn að lesa hana. Ég keypti
hana fyrir krónu - og sá eftir þeirri krónu og er ég þó, að ég held, ekki
aurasár. Þér bjuggust við að Ág. sendi mér hana. 0 — ekkí. Eln ég er líka
ókurteis í hans garð. Það skal ég játa. Og þó er mér vel við hann, sem mann
og heimspeking - en ekki sem skáld. Einhvern tíma þegar andinn kemur yfir
mig sendi ég honum línu. Þá lagast allt. Og nú fer ég að slá í þetta botninn.
Nóg komiö.
Svo gleðst ég með yöur yfir heimkomu Krissu og prófi Katrínar. Þegar ég
verð veikur ætla ég að biðja Katrínu að skera úr mér meinsemdina og Krissu
að hjúkra mér —
og veriö þér svo margblessaðar
og fyrirgefið þér mér þetta pár
yðar einl.
Davíð Stefánsson
48