Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1979, Side 74

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1979, Side 74
Tímarit Máls og menningar konurnar að nafni og þær spurðu ekki heldur. Konurnar leituðu að huggun og ráðum hjá lifandi sjáifsala. Eg lenti í að leysa furðulegustu vandamál. Oft furðaði mig hve smá vandamál eru stór og hvað manneskjan er óburðug og bjargarlaus í viðureign sinni við sjálfskapar- vítin. Ég hlustaði á manninn af sama tilfinningaleysi. Sálusorgari verður að vera tilfinningalaus, annars vekur hann ekki traust. Hann forðast að taka þjáninguna frá hinum þjáða en leyfir honum að velta sér að vild upp úr sorginni. Sálusorgarinn leiðbeinir fremur með þögn en orðum, uns skriftabarnið rís upp úr efju lífsins líkt og syfjað barn úr baðkeri og sofnar rótt. Maður sem hefur hæfileika til að hlusta á skriftir gæðir þögn sína ýtinni forvitni sem nálgast gleði yfir óförum, og þarf sá er þjáist að gruna fögnuðinn til þess hann geti bjargað sál sinni í lokin frá bjargvætti sínum, auðvitað með hans hljóða samþykki. Annars verður skriftabarnið að þakklátum, ósjálfstæðum þræli. Daninn hóf mál sitt eitthvað á þessa leið: í kvöld var ég fluttur upp á líf og dauða frá Grænlandi. Ég starfa þar í námunni X ... Við starfsmennirnii erum alltaf annað hvort lokaðir niðri i jörð eða inni í húsum. Loftslag er þarna óþolandi og engin náttúra, aðeins fjöll, klappir og ís, nema nokkra mánuði á sumrin. Þarna búa örfáir eskimóar. Við veikjumst aldrei, á slíkum eyðistað eru ekki einu sinni til sýklar. En skyndilega fékk ég innvortis kvalir og lá á aðra viku milli heims og helju. Líftórunni var haldið i mér með morfíni. Oveður hafði geisað lengi og engin leið að lenda á litlu flugbrautinni fyrr en íslenskur sjúkraflugmaður hætti á það. Ég var borinn í vélina í körfu. Mér var ekki hugað líf, og félagar mínir sögðu: „Þú drepst að minnsta kosti á heimleið.“ Vélin hentist um skafla himinsins og ég óskaði þess að hún færist. Það er ögrun við dauðann og lífsþrá að óska þess að bjargvættur manns drepist með manni. Þannig er vanmáttug ást einsemdarinnar. Þó trúi ég ekki á framhaldslíf og ég hef aldrei leitað félagsskapar í hugsunum um dauðann. Síðan sagði daninn frá starfinu í námunni, kynbræðrum sínum og innfæddum sem duga ekki við námugröft, ekki vegna þess að þeir fái 448
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.