Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Síða 52

Tímarit Máls og menningar
Þá ættirðu að fara að leggja þig núna.
Eg hata Island. Ég er farinn þaðan. Kem aldrei aftur.
Nei. Þú ættir að . . .
Því hérna á ég vini. Vin.
Heyrðu Hrollur, ég banka hjá þér á morgun þegar þú ert búinn
að sofa úr þér og sjænaður.
Ertu farinn auminginn þinn! Drekktu maður . . .
Lokast dyr.
En það þýddi ekkert að sofna. Ég reyndi að fá eitthvað annað en
surg úr útvarpsdraslinu, en án árangurs. Mér finnst betra að hafa út-
varp eða eitthvað malandi þegar ég sef einn. Annars er svo mikið af
tikki í loftinu. Meira djöfuls draslið þetta útvarp. Gegnum brakið
slæddust inn skuggalegar raddir úr órafjarlægð. Utúr niðdimmri
nóttinni. Þær urðu svo dularfullar að ég þurfti að rjúka upp og
kveikja. Herbergið grænmálað einsog klefarnir í Hverfisteininum.
Fékk mér sjúss og lagðist aftur . . .
Ég var með háværan hjartslátt. Þungan og holan. Lokaði augun-
um og þá jarmaði Magnús við andlitið á mér. Ég glennti upp augun
og settist. Fékk mér neðaníðí, og fattaði þá að ég hafði ekkert étið.
Ég var eitt ginnungagap. Þessvegna hef ég orðið svona illa skakkur.
Ekki einu sinni gumsið í vélinni, það fórst fyrir útaf öllu stappinu
með það að ég mætti ekki opna plastbrúsana. Það var ærandi garna-
gaul í herberginu. Ég hélt ég væri að verða vitlaus. Gjóaði augunum
á karamellugrossið. Sá hvað það var fáránlegt. Ég var að verða leiður
á þessari Tróndardellu. Ef ég gæti ekki komið til hans fullur væri
það enn fáránlegra edrú. Fældi frá mér draugana með því að urra
þegar ég reif upp sekkinn. Karamellubréf einsog skæðadrífa um allt
herbergið. Og svo vindil með vodkanu á eftir. Einsog fínn maður.
Tókst að drekka mig í mók.
Sá ég þegar ég rumskaði í morgun. Herbergið eitt karamellubréf.
Hálfreyktur vindill búinn að brenna gat á sófaáklæðið. Vodka sull-
ast yfir alla restina í kassanum. Ekki fer ég með það til Tróndar. Eða
karamellurnar til dætranna. Með sippuböndin. Það mál var leyst af
sjálfu sér. Maður sveitist bara uppá klakann aftur. Þá verð ég heldur
ekki skorinn á háls einsog Magnús.
42