Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2011, Blaðsíða 148

148
fyrir því, þótt Davíð eigi erfitt með að koma auga á þær. Ólíkt hryllings-
sögum þar sem umsjónarmenn hálfyfirgefinna hótela lenda í kröppum
dansi líkt og í Duld (1977) eftir Stephen King reynist staðurinn sem slíkur
söguhetjunum ekki skeinuhættur heldur félagsskapurinn. Að þessu leyti
vísar söguþráðurinn til verka á borð við Vinarþel ókunnugra (1981) eftir Ian
McEwan þar sem „heimamaður“ tekur túristapar upp á sína arma með
skelfilegum afleiðingum.
Boppi stundar rannsóknir í hlíðum fjallsins og Davíð hlustar í andakt á
frásögn hans af því að hann hefur uppgötvað steingerving áður óþekktrar
dýrategundar sem felur í sér vísbendingu um næsta óskiljanlega tegundar-
hegðun. Skepnan sem Boppi lýsir er óheyrilega mikil vexti, fornfygli með
gogg á stærð við „meðalöxi“ (bls. 106). Þótt uppgötvun sem þessi (heil ný
tegund) ætti að fullnægja metnaði hvers vísindamanns hefur Boppi í raun
ekki áhuga á dýrafræðinni eða þróunarsögunni; þaðan af síður á eigin
frægð því hann virðist engum hafa sagt frá fundi sínum öðrum en Davíð
og einsamall sér hann um þennan gríðarmerka vísindalega uppgröft.23
Áhugi vísindamannsins beinist í raun í afmarkaðan farveg. Hann ein-
beitir sér að ástæðunum fyrir því að tegundin dó út. Í goggi steingervings-
ins fannst eggjaskurn, „auk brota úr ofursmáum beinum, og forms næstum
heillar beinagrindar sem að öllum líkindum er sláandi líkt formi fuglsins
sjálfs“ (bls. 107). Á dauðastundinni var fuglinn með öðrum orðum í óða-
önn að éta eigin egg, egg sem voru „langt komin að klaki“ (bls. 107). Boppi
útskýrir fyrir Davíð að þótt það þekkist í dýraríkinu að dýr éti eigin
afkvæmi sé það óalgengt meðal fugla, einkum þegar eggin eru farin að
stropa. „Fuglar hafa fórnað lífi sínu við að verja eigin egg“ (bls. 108), bætir
hann við. Óeðli þessa tiltekna fugls er því sláandi og kenning Boppis er
þríþætt. Í fyrsta lagi er tegundin óþekkt af því að hún dó snemma út. Í
öðru lagi dó tegundin út vegna þess að hún lagðist á eigin afkvæmi. Þriðji
liður kenningarinnar er frumspekilegs eðlis. Ástæðan fyrir því að hún
lagðist á eigin afkvæmi var ekki dýrsleg „heimska“ eða hungursneyð held-
ur grimmd. Grimmd tegundarinnar varð svo mikil að hún herjaði ekki
einvörðungu gegn öðrum dýrum heldur beindi hún „grimmd[inni] að
sjálfri sér“ (bls. 110).
Steingervingafræðingurinn Boppi hefur „uppgötvað“ dýrategund sem
23 Hér er reyndar blökkudvergurinn Babo undanskilinn, sérkennilegur fylginautur
Boppis sem aldrei mælir orð af munni og er eins konar uppvakningur fornrar
nýlendupólitíkur. Hlutur hans í sögunni er mikilvægur en tengist ekki beint þeim
áherslum sem dregnar eru fram hér.
bJöRN þÓR vILHJáLMSSON