Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2015, Síða 111

110
hafar valdsins grípa gjarnan til.73 Teppið er unnið af hópi einstaklinga sem
sameinast í því viðfangsefni að sauma ólíka búta saman svo þeir myndi
heild, en teppið er sterk myndhverfing fyrir samband einstaklingsins við
umhverfi sitt og það hvernig andlegur þroski einstaklingsins mótast í sam-
skiptum við aðra. Bútasaumurinn er á stöðugri hreyfingu, í sífelldri endur-
mótun eins og líf konunnar og er jafnframt táknrænn að því leyti að hann
bindur kynslóðir kvenna saman, því að teppin ganga í arf.74
Rétt eins og þegar hópur kvenna sest niður í þeim tilgangi að sauma
saman ólíka búta svo þeir myndi heild, fléttast líf einstaklinganna saman
með sögunum sem þeir lesa og segja.75 Enda styrkist samkennd einstak-
linganna sem mynda hópinn jafnt og þétt þegar líður á frásögnina og þau
koma að lokum öll saman með táknrænum hætti á árlegu fjáröflunarkvöldi
sem haldið er til styrktar almenningsbókasafni Sacramento þar sem Sylvía
vinnur. Þau þurfa að borga töluverða upphæð fyrir kvöldverðinn og dans-
leikinn, en það gera þau til að „sýna Sylvíu stuðning.“76 Sjá má hversu sterk
vináttuböndin eru orðin og hversu vel þau styðja hvert við annars bak:
„Það eina sem Sylvía átti að var Jane Austen leshringurinn. Það var ekki
mikið, þau vógu ekki upp á móti kærustunni, en þau gátu að minnsta kosti
mætt á staðinn.“77 Fyrrverandi eiginmaður Sylvíu, Daníel, hafði einnig
ætlað að mæta með nýju kærustuna, en gerir það ekki þegar á hólminn
er komið. Fyrstar í kvöldverðinn eru Prudie og Bernadette, en hin koma
ekki fyrr en í miðjum aðalrétti. Þær þekkjast ekki vel en Bernadette styttir
Prudie, Dean og kunningja sínum Mo, stundir með því að segja þeim
sögur úr æsku sinni og frá misheppnuðum hjónaböndum. Þannig kynnast
persónur og lesendur Bernadette betur þetta kvöld á meðan þau bíða eftir
öðrum úr hópnum. Lýsingar Bernadette eru þó ekki allar sannleikanum
samkvæmt. Bernadette hvíslar því að Prudie að hún hafi haldið að Mo vildi
„góðan söguþráð“.78
Samhugurinn sem einstaklingarnir í Jane Austen leshringnum sýna
í verki undir lok sögunnar er dæmigerður fyrir það félagslega hlutverk
73 Sama heimild, bls. 202.
74 Sama heimild, bls. 203–207.
75 Þetta má t.d. glögglega sjá ef viðfangsefni kvikmyndanna How to Make an American
Quilt (Jocelyn Moorhouse, 1995) og The Jane Austen Bookclub (Robin Swicord,
2007) er skoðað, en persónurnar spegla sig hver í annarri og kynslóða á milli, þegar
þær koma saman yfir áhugamáli sínu.
76 Karen Joy Fowler, Jane Austen leshringurinn, bls. 143.
77 Sama heimild, bls. 143.
78 Sama heimild, bls. 171.
ALDA BJÖRK VALDIMARSDÓTTIR