Glóðafeykir - 01.04.1989, Side 19

GLÓÐAFEYKIR
17
voru að tala um það á fundinum í dag að þessi búð væri orðin gömul og
úrelt, en þetta er besta búð í heimi og vertu blessaður og sæll”.”
Þá biðu þeir bara
Guttormur er enn brosandi af þessum fleygu orðum Magnúsar og
ég spyr hann hvort að menn hafi ekki verið miklu harðari annað hvort
með eða á móti kaupfélögum hér áður fyrr?
„Jú línurnar voru miklu skarpari hér á árum áður, segir hann, þeir
voru margir sem ekki versluðu annarsstaðar en í kaupfélaginu og
fengju þeir ekki hlutina þar, þá bara biðu þeir eftir þeim. Þetta var í ætt
við trúarbrögð og ekkert einsdæmi. Ég nefni sem dæmi föður minn;
fengist varan ekki í kaupfélaginu, þá keypti hann hana bara alls ekki.
Svona voru líka þeir Arngrímur í Litlugröf, Albert á Páfastöðum og
fleiri dyggir samvinnumenn. Þeir menn voru lika til sem vildu helst
ekki versla í búð kaupfélagsins. Til að forðast þau viðskipti stofnuðu
þeir annað félag, Verslunarfélagið. Það varð að vísu ekki langlíft því að
vörnin hjá Kaupfélagi Skagfirðinga undirstjórn Sigfúsarvar hörð. Að
baki honum stóðu miklir hæfileikamenn, rithöfundar eins og Gísli í
Eyhildarholti, traustir og einlægir samvinnumenn, eins og Kristján
Hansen, Árni Hafstað og fleiri sem snéru hverri vörn í sókn.
Verslunarfélagið sem var stofnað í kringum 1928 lognaðist þess vegna
fljótlega útaf’.
Lá við að þingheimur berðist
Talið berst að pólitíkinni, en eins og flestum ætti að vera kunnugt
hefur Guttormur starfað mikið og lengi í Framsóknarflokknum.
Hann er búinn að fylgjast lengi með og hefur séð menn koma og fara á
þeim vettvangi.
„Það var miklu meiri harka í stjórnmálum í gamla daga. Ég man til
dæmis eftir fundinum mikla á Læk árið 1931, þegar Steingrímur
Steinþórsson var að geysast af stað í pólitíkina, eftir að þing var rofið.
Á þeim fundi var gífurlegur hiti í mönnum og lá við að þingheimur
berðist. Samkomuhúsið á Læk var bæði gamalt og þröngt og þarna
sátu menn bæði og stóðu. Þar á meðal var fjöldinn allur af
framsóknarmönnum sem sat á bekk einum gömlum og hrörlegum.
Mitt í öllum látunum gaf bekkurinn undan og hrundi. Þá varð einum
sjálfstæðismanninum að orði, „þarna hrundi framsóknarbekkurinn”.