Glóðafeykir - 01.04.1989, Blaðsíða 67

GLÓÐAFEYKIR
65
jörðina Reykjarhól í Seyluhreppi til ábúðar 1944-1949, en reistu
íbúðarhús hjá Varmahlíð 1944 og nefndu Laugarbrekku, voru þar til
húsa og áttu þar heimili alla stund meðan Sigurður lifði, en dvöldu um
vetur í Reykjavík síðustu árin. Börn þeirra eru 4 og öll í Reykjavík, upp
komin og gift: Ingibjörg, Jóhann, Svanhildur og Sigurður.
Sigurður varðstjóri, en svo var hann jafnan kallaður hér í
Skagafirði, var hár maður og íturvaxinn, höfðinglegur og bar sig vel,
fríðleiksmaður og auðkenndur, hvar sem hann fór. Hann var manna
prúðastur í framgöngu, hógvær og hæverskur, yfirlætislaus, naut
hvers manns virðingar og trausts. „Sigurður Jónasson var um flesta
hluti vel gerður maður. Hann var búinn miklu líkamlegu þreki, sem
kom sér vel í löngum og ströngum ferðalögum, þar sem nóttin var
ósjaldan lögð viðdaginn. Hann varandleguratgerfismaður, fjölgefinn
og margfróður. Skólaganga hans var skömm, eins og flestra
alþýðupilta af hans kynslóð, en þrátt fyrir mikið annríki las hann
ógrynnin öll, bæði á íslensku og erlendum málum, og jók þannig við
þekkingu sína, enda virtist hann alls staðar vera heima. Hann var
heitur unnandi fagurra bókmennta, ljóða og vísna og frábær
smekkmaður á því sviði. Tilfinning hans fyrir fögru máli var óbrigðul
og í þau skipti ein sá ég hann bregða skapi, er honum fannst málinu
misboðið í ræðu eða riti... Hann var ágætlega hagorður en flíkaði lítt...
Sigurður var skapfestumaður mikill og þó óvenjulega tilfinningaríkur
og næmgeðja, ...kunni manna best að njóta glaðra og góðra stunda
þegar tækifæri gafst til að velta af sér reiðingnum, launkíminn, en þó
alvörumaður undir niðri”. (M.H.G.).
Að Sigurði Jónassyni var mikill sjónarsviptir.
ísak Sigurjón Þorfinnsson. rafvirki í Borgargerði hjá Sjávarborg, lést
hinn 17. april 1978.
Hann var fæddur í Neskaupstað 28. sept. 1947, sonur Þorfinns
sýslunefndarmanns og verkstjóra Isakssonar frá Gvendareyri við
Fáskrúðsfjörð, Friðrikssonar, og konu hans Sigurbjargar
Sigurjónsdóttur í Neskaupstað, Magnússonar frá Sandavíkurseli, og
konu hans Magneu Ingibjargar Guðmundsdóttur frá Skorrastað. Eru
þau hjón búsett á Þórshöfn. Að ísak stóðu austfirskar og
norðurþingeyskar ættir, „mikið dugnaðar- og gáfufólk, bókhneigt
mjög og einstaklega hagvirkt”. Voru og þeir ættmenn ófáir