Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.04.1987, Síða 187

Skírnir - 01.04.1987, Síða 187
SKÍRNIR RITDÓMAR 181 jafnframt runninn úr tónlist og tungutaki tímans. Þessa má til dæmis sjá glögg merki í Vangjaslættinum, þar sem Bítlarnir halda ekki bara innreið sína í íslenskt samfélag, heldur hygg ég að finna megi tónlist þeirra stað í málsgreinastrúktúr Einars. Einnig birtast ákveðin stef sem stuðla að sam- þættingu sögutaktsins og lífshrynjandinnar og er „kúl-itt-beibí“ úr Ridd- urunum sérlega minnisstætt. Með því er blásið í takt við líf strákanna á göt- unni (t. d. bls. 139, 148-150) en það gnauðar einnig í hverfinu eftir hrap Garðars þegar Jóhann hleypur eftir hjálp (208). Eitt af því sem gefur fyrri bókunum tveimur þessa skemmtilegu hrynj- andi er ávarpsform það sem einkennir textann á köflum, þ. e. a. s. þegar Jóhann talar í frásögunni til vinar síns Ola í annarri persónu. Um þetta form er þó farið að losna í Vœngjaslœttinum og í Eftirmdla regndropanna er það horfið nema hvað Anton rakari er öðru hverju ávarpaður svona (sjá t. d. bls. 231) - en af hverjum? Hver er sögumaður Eftirmálans? Það sjón- arhorn sem í fyrri bókum bjó hjá Jóhanni Péturssyni er nú horfið ásamt eiganda sínum þó svo rödd þess sé raunar mjög ríkjandi hér ásamt öðrum röddum sem mæla fram textann. Sjónarhornið flakkar til og frá um hverfið, inn og út um vitund ýmissa persóna, rétt eins og draugarnir sem ráfa um svið sögunnar. Frásögnin er að þessu leyti mun losaralegri en áður. En mér finnst mikill galli að Einar leyfir þeim „losarabrag" ekki að njóta sín sem skyldi; það mætti halda að hann vilji bæta fyrir þetta lauslæti sitt með sund- urbútun textans og skipulagningu í ótal stutta kafla sem bera hver sitt heiti og heyra svo raunar undir sértitlaða yfirkafla og þannig koll af kolli. Áður en lesandi kemur að fyrstu málsgrein textans mætir honum þannig eftirfar- andi titlahröngl: Eftirmáli regndropanna (bókartitill), „Skipið í stormin- um“ (I. hluti), „Regndroparnir koma “ (fyrri meginþáttur I. hluta), „Ymis teikn á lofti“ (1. yfirkafli) og „Blálýstir blossar" (1. undirkafli). Það máþví segja að frásögnin sé innan fimmfalds titla-ramma og hefur Einar hneigst æ meir í þessa átt; í Riddurunum er hann þrefaldur og í Vœngjaslœttinum fjórfaldur. Ytra form verksins einkennist því af vissri mótsögn, þar sem lausleikandi sjónarhorn samræmist sundurlausn hverfisheimsins en höfundur leitast jafnframt með kaflaskipan og titlagjöf við að halda þétt utan um þetta efni og skipa því markvisst niður; þannig virðist ferð okkar milli persóna þrátt fyrir allt vera undir fastmótuðu skipulagi einhvers meira eða minna alviturs „sagnaanda". Eins og ég mun síðar ræða gengur þetta í raun gegn þeirri frásagnargleði sem verkið vill koma á framfæri. Eg sakna þess að sjá hvergi það textaflœði sem syndaflóð verksins hefði átt að geta komið af stað. Þó að stundum bregði fyrir þeirri málhrynjandi sem við þekkjum úr fyrri verkum (til að mynda í stefjum eins og „dauðinn, regndroparnir og nóttin"), er þetta klippta form nefnilega einnig áberandi í innri byggingu textans og réttlætist síður en svo alltaf af hrynjandinni. Mjög algengt er að heil efnis- grein takmarkist við fáein orð: „Og á sama tíma.“(18), eða svona:
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211
Síða 212
Síða 213
Síða 214
Síða 215
Síða 216

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.