Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1990, Síða 89

Trúarlíf Islendinga
Tafla 111,25 Afstaða til stjómmála og kristindóms á dagvistarstofnunum
og í gmnnskólum:
Lengst til Lengst til
vinstri vinstri miðju hægri hægri
Daguistarstofnanir n= 50 150 138 144 51
alveg sammála 40 43 46 49 65
algjörlega ósamm. 32 15 9 6 0**
Grunnskólar n= 37 114 110 112 47
meiri kristindómsfr. 32 40 37 53 62
minni kristindómsfr. 16 8 6 2 o**
Það ber að taka fram að ekki þarf að vera fyrir hendi neikvæð afstaða til
kristindómsins hjá þeim sem ekki vilja hafa kristinfræði sem hluta af skólastarfi
og uppeldi á dagvistarstofnunum. Þetta sjónarmið getur verið mótað af
persónulegri kristinni trúarafstöðu ef það er álitið að það sé fremur hlutverk
kirkju og kristilegra félaga en ekki opinberra stofnana að miðla og innræta
börnum eða æskufólki trúarskoðanir.
Konur eru fremur en karlar fylgjandi auknu hlutverki kristinnar trúar á
þessum uppeldis- og fræðslustofnunum. Þessi munur er þó ekki ýkja mikill
(um 10% þegar spurt var um grunnskólann en aðeins 5% þegar spurt var um
dagvistarstofnanir), sérstaklega þegar sérstaða móður hvað varðar trúarlegt
uppeldi er höfð í huga. Ennþá minni kynjamunur kom fram þegar spurt var
hvort fólk vildi að aðrir tækju ábyrgð á trúaruppeldi barna (þ.e. þeir sem
merktu við „Tel aðra aðila betur færa um að veita þeim fræðslu og leið-
beiningar“). Um 12% kvenna svöruðu þannig en 14% karla. Ætla hefði mátt
að karlar hefðu í meira mæli viljað að aðrir önnuðust þennan þátt uppeldisins.
Þeir sem hafa meiri menntun eru síður á þeirri skoðun að auka ætti kennslu
í kristinfræði í grunnskólum. Þeir taka einnig síður undir það að kristindómur
ætti að vera þáttur í uppeldi á dagvistarstofnunum. Enginn greinilegur munur
er á þessari afstöðu eftir því hvort fólk býr í Reykjavík, öðru þéttbýli eða í sveit.
Þó kemur fram að fleira fólk í sveit er fylgjandi því að auka kristinfræðikennslu
í grunnskólum. Er munurinn nálega 10 prósentustig.
Það er einkar athyglisvert að þeir sem sjálfir eiga eða hafa átt börn eru
fremur en aðrir fylgjandi því að þáttur kristindóms verði aukinn og hafa
jákvæðari afstöðu en aðrir til uppeldishlutverks kristinnar trúar. Það mætti telja
upp margvíslegar ástæður sem hugsanlega skýra þennan mun. Þeir sem bera
ábyrgð á uppeldi barna eru e.t.v. íhaldsamari hvað varðar þátt kristindóms í
uppeldi. E.t.v. eru þeim ofar í huga hin mjúku gildi og áhersla á siðrænan
boðskap kristindómsins. Það gæti verið að þeir sem standa frammi fyrir
uppeldishlutverkinu leiti fremur í reynslu fyrri kynslóða. Það ber einnig að taka
87