Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1993, Side 117

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1993, Side 117
Sérkenni kristindómsins höfum vér fengið fullkomnasta ímynd guðdómsins, sem vér getum vænst á þessu tilverustigi. Að Guðsandinn, sem verkar í Kristi, starfi einnig í hverjum manni, segir, að maðurinn sé guðlegs eðlis, og að hann hafi möguleika til þess samlífs við Guð, að hann geti orðið móttakandi þess lífs frá Guði, sem er hinn dýpsti kjarni kristindómsins, eins og hann birtist í mannlegu lífi. í næsta kafla mun ég gera grein fyrir því, hvernig kristindómurinn verkar í hreinustu mynd sinni sem líf í Guði. 3. Líf í Guði Kristindómurinn nær, eins og öll æðri guðstrú, hámarki sínu í samlífinu við Guð. í því er bæði takmark hans og æðsta hvöt. Á þeim grundvallaratriðum lífskoðunarinnar, að Guð sé höfundur og takmark alls, að maðurinn sé guðlegrar ættar og að milli Guðs og manns geti verið um andleg samskipti að ræða, byggist sú lífshugsjón, að maðurinn geti orðið hluttakandi í hinni guðlegu veru, á ófullkominn hátt þegar í jarðlífinu, á fullkomnari hátt í hinu andlega lífi, sem nái hámarld sínu í því að vera hjá Guði, sjá hann og skynja á æðri hátt en dauðleg augu megna, hljóta þátttöku í dýrð hans, fá að þekkja hann augliti til auglits (sbr. I. Kor. 13,12, Jer. 31.33n). En um möguleika mannsins og aðferðir til að ná þessu marki hafa leiðir skipst. Sumir eru sannfærðir um að hafa þegar í þessu lífi komist til hinnar æðstu skynjunar guðdómsins, og runnið saman við hann í dularfullri einingu. Það er mýstíkin, sem heldur, því fram. Önnur er sú leiðin, að hljóta sameiningu við guðdóminn fyrir kraft vissra helgiathafna. Það er leið sakramentanna, sem kirkja hefur á valdi sínu. En hið þriðja er algengast, að einstaklingurinn eða hópur einstaklinga leitast við að nálgast Guð og verða aðnjótandi áhrifa hans, enda þótt hann sé sér þess meðvitandi að vera þess alls óverður að hljóta fullkomna skynjun hans eða geta orðið eitt með honum í þessu lífi. Það er leið bænarinnar. Mun nú verða vikið nánar að þessum þrem leiðum. 1) Mýstík Hugtakið mýstík, sem táknað hefur verið á íslensku með dulspeki (Dr. J.H. Kirkjusaga), táknar „þá aðferð, að komast í snertingu við guðdóminn, undir bein áhrif hans og til þekkingar á leyndardómum hans fyrir tilstilli helgiathafna, sem ekki eru hverjum manni skiljanlegar og haldið er leyndum til að vernda þær gegn vanhelgun, og fyrir tilstilli tilsvarandi sálarlífs-reynslu, (sem síðar er einnig laus við þær) sem ekki getur orðið allra eign (RGG. IV. 335). Þetta er hin víðtækasta skýrgreining hugtaksins, en venjulega er það notað í þrengri merkingu, a.m.k. þegar um kristna mýstík er að ræða, þannig að sérstaklega er átt við þá aðferð til að sameinast guðdóminum, sem fólgin er í innri reynslu sálarlífsins, án þess að sérstakar helgiathafnir komi til greina. Þess vegna er hér greint á milli hinnar mýstisku og hinnar sakramentölu aðferðar. 115
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.