Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1985, Síða 58

STEFÁN BJARNASON
Jólaferðalag veturinn 1933 - 1934
Eg sem þessa ferðasögu rita dvaldi í Eiðaskóla veturna 1932 - 1934
og á þaðan margar góðar minningar. Þegar leið að jólum fóru nemendur
að fagna því að fá jólafrí. Eg man nú ekki fyrir víst hver var hringjari,
en minnir að hann héti Sigurður Jónsson og væri Skagfirðingur. Ef
þetta er ekki rétt biðst eg velvirðingar á misminni mínu.1
í kennslustund í íslensku gat Jakob Kristinsson skólastjóri þess að
hann gæfi nemendum jólafrí eftir kennslu daginn eftir. Nú fóru allir
að hlakka til og um kvöldið fyrir fríið áminntum við hringjarann um
að sofa nú ekki yfir sig morguninn eftir. Mér gekk alltaf vel að vakna
á morgnana, það vissi hringjarinn og kom til mín um kvöldið og bað
mig að vekja sig og lofaði eg því.
Ekki tókst þó betur til fyrir mér en það að eg leit skakkt á klukkuna
og vakti hringjarann klukkustund fyrr en átti að gera. Það mættu samt
allir nemendur og kennarar niðri í kennslustofum - nema Þórarinn
Þórarinsson síðar skólastjóri á Eiðum. Nú var eitthvað minnt á að
Þórarinn sé ekki kominn, en þá segir Nanna Guðmundsdóttir kennari:
„Er klukkan nema sjö?“ Það líta allir á klukku, sem klukku höfðu og
þetta reyndist rétt. Skólastjóri vék þá orðum til hringjarans og sagði
að nú hefði hann litið heldur betur skakkt á klukkuna. En þá sagði eg
að þetta væri mér að kenna, eg hefði vakið Sigga. Þá sagði skólastjóri
að eg hefði víst gert þetta af praktískum ástæðum, til að losna einni
klukkustund fyrr. Nú var gert gott úr þessum mistökum og fljótfærni
minni og ákveðið að byrja kennslu. Einhver var sendur inn til Þórarins
sem hafði litið rétt á klukkuna. Kom hann brátt og allt féll í ljúfa löð.
Að kennslu lokinni bjuggust flestir til heimferðar. Um daginn hafði
Sveinn Jónsson á Egilsstöðum komið út að Eiðum á vörubíl. Við sem
áttum leið um Egilsstaði fórum til hans og báðum um að mega standa
1 Þetta er rétt, Sigurður Jónsson frá Þangskála á Skaga, bróðir séra Jóns Skagans prests
á Bergþórshvoli. - Á. H.